Psikolog-Jikook

1

Selam millet ben Rumy. Bu kurguyu her yerde gördüm ve kısaca özetleyecek videoyu da alta bırakacağım. Bunu yazmayı uzun zamandır düşünüyordum ancak şimdi okullar bitince vakit bulabildim. Umarım iyi anlaşırız sizi seviyorum 🦠💫

Düzenleme 30.10.2022

Bu kurguyu geçen sene yazmaya başlamıştım fakat sonrasında telefonumu sıfırladım ve hesabımı bulamadım şuan 12. Sınıfım ama bu hikayeyi bitirmek istiyorum çünkü aklımda çok güzel şeyler var.

Umarım bazı bölümler geç geldiğinde beni anlayışla karşılayabilirsiniz. Bu bölümü düzenleyerek başlıyorummmm.

Karakter tanıtımı

Jimin,Tae, Minho,Hannie,Hyunjin, Felix ve jeongin yakın arkadaşlar ve lise son sınıflar.

Hepsi 18 ama Minho 1 sene sınıfta kaldığı için 19 yaşında.

Yoongi, Jimin'in abisi 24 yaşında üniversitede öğretim üyesi.

Jeongguk,Namjoon,Jin,Yoongi,Changbin,Chris,Hoseok ve Seungmin de yakın arkadaşlar.

Jeongguk ve Changbin: 22
Namjoon ve Chris : 24
Jin,Hobi :23
Seungmin:21 yaşında.

Jeongguk ve Namjoon'un aileleri ortak psikiyatri kliniği işletiyorlar. Bu yüzden küçüklükten beri arkadaşlar.

Sabah gözlerimi okul için kurduğum sokuk alarmın sesine küfrederek açtım. Lanet okulu öğlen vaktine koysalar ölürler sanki.

Gerçekleşmeyecek olan düşüncelerimden kafamı sıyırıp sarsak adımlar ile yataktan çıkarak banyoya doğru ilerledim.
Kafamı kaldırıp aynaya baktım, gerçekten sabahları berbat görünüyordum. Şişmiş dudaklar, mor göz altları, dağınık saçlar ve fırçalanmamış dişler...

Daha fazla vakit kaybetmeden hızlıca duşumu alıp dişlerimi fırçaladıktan sonra üstümü giyinip annemin her zamanki

"Jimin hadi kahvaltıya. Okula geç kalacaksın."

seslenişleri eşliğinde kahvaltıya indim.
Masaya oturduğumda her zamankinden farklı ve gergin bir ortam vardı, babam ve abim gergin bir şekilde bir konu üstüne konuşuyorlardı, annem ise onları yumuşak sözcükler ile sakinleştirmeye çalışıyordu.

Normalde gereğinden fazla sakin ve umursamaz olan abim Yoongi bile ilk kez bu kadar sinirliydi babama karşı.
Uyuşuk beynim biraz daha yerine geldiğinde ise neyden bahsettiklerini anlamıştım.

Konu aslında hep toplumda var olan ama seslerini yeni duyurmaya başlayan LGBTQ+ bireyleriydi. Babamın bu konuda ne kadar katı olduğunu yeni yeni öğreniyordum.
Anladığıma göre babam bunun bir hastalık olduğunu savunuyor ama abim bunun hastalık olmadığını anlatmaya çalışıyordu.

Abime bir kez daha hayran oldum çünkü yıllar önce eşcinsel olduğumu anlamış ve ilk önce abime anlatmıştım o da bana destek çıkıp arkamda duracağını söylemişti.

Şimdi ise benim de LGBTQ+ bireyi olduğumu bildiği için babama karşı her zamankinden daha sertti. Bunu önemsemiyordum çünkü bu benim için doğal bir şeydi. Babamla da bu konuda ne benim ne de abimin tartışmasına gerek yoktu.