Çalı Gülü|AsDor

18. Bölüm: "Kaçırılma"

Oy vermeyi unutmayın lütfen emeğe saygı rica ediyorum 🙏🏻

Keyifli Okumalar 💜

----------------------

Ben kocaman gülümserken, Aybike omzuma vurduğunda gözlerim hâlâ Doruk'un üstündeydi. Herkes bize bakıyordu, Harika ise kıskançlıktan deliye dönmüştü.

"Oha kızım ya, benden habersiz sevgili mı oldunuz siz?" dedi Aybike fazla yüksek olmayan bir sesle.

"Saçmalama Aybike," dedim yüzümdeki gülümsemeyi silmeden. Gözlerimi, bana gülümseyerek bakan Doruk'un üstünden çekip yere çevirmiştim.

Doruk, koşar adımlarla yanımıza geldiğinde gözlerimi yeniden ona çevirdim ve ayağa kalktım.

"Biliyordum. Kazanacağını," dediğimde Harika hızla ayağa kalkmış ve öfkeden dolan gözleriyle Doruk'un yanına gelmişti.

"Doruk, biraz önce sen attığın son basketi bu kıza mı hediye ettin yoksa ben mi öyle anladım?" dedi sinirden titreyen bir sesle. Aslında haklıydı. Yani benim sevgilim böyle bir şey yapsa, bende aynı tepkiyi verirdim.

"Gayet doğru anlamışsın Harika," dedikten sonra gözleri kısa bir süreliğine bana döndü ve geri Harika'ya çevirdi gözlerini.

"Biz konuşalım istersen," dediğinde Harika öfkeyle Doruk'a bakıp, karşıya doğru ilerledi. Doruk da peşinden gittiğinde, yerime oturmuştum. Gerçekler buydu. Harika ve Doruk sevgiliydi.

----------------------

Harika'dan:

Doruk yanıma geldiğinde, kollarımı göğsümde birleştirdim.

Özür dileyecekti ama affetmeyecektim. Sürünsün biraz!

"Dinliyorum?" dedim sesimi soğuk bir şekilde çıkarmaya özen göstererek. "Aslında bu konuyu seninle daha önceden konuşmam gerekti, konuşacaktım ama hep bir şey çıktı. Harika... Artık bu ilişki yürümüyor, sende farkındasın. Yetişkin iki bireyiz ve beni anlayacağını düşünüyorum. Daha fazla sürdürmek ikimize de saygısızlık olur,"  dediğinde kaşlarım çatılmış, şok olmuş bir şekilde yüzüne bakıyordum.

"N-ne diyorsun Doruk?" dedim inanamaz gibi hafifçe gülerek. Ancak, saniyeler geçmeden ciddi halime dönmüştüm. Gözlerim dolu doluydu.

"Bitsin diyorum Harika. Bitsin.." Her şey harika gidiyordu. O beni seviyordu, ben onu seviyordum. Bunca yıldır sevgiliydik. Ailelerimiz çok iyi anlaşıyordu. Peki sorun neydi? Neden, neden şimdi? Bir anda aklıma gelen şeyle duraksadım.

Tabi ya! Asiye! Asiye denen o kümes güzeli yüzünden.

"Onun yüzünden değil mi?" dediğinde kaşlarını çattı. "Onun yüzünden, Asiye'nin yüzünden!" Bağırdığımda sıkıntıyla içini çekmişti.

"Kimsenin yüzünden falan değil Harika. Zaten uzun zaman önce bitmişti ama sen farkında değildin. Daha fazla olmaz, yapamayız, yapamıyoruz. Sadece, bitmesi gerekiyordu. Bitti." Gözlerimden bir damla yaş akarken, güçlükle yutkundum.

"Bitti. Öyle mi? Bitti. Bu kadar mı?" Üzgündü, en azından ben öyle görüyordum. Ağlamamak için en ufak çaba sarf etmiyordum. Ağlayacaktım, onu kaybetmiştim..

"Her zaman yanında olacağımı bil. Seni hep seveceğimi de. Ama artık arkadaş kalalım. Lütfen," dediğinde yanağımdan bir damla göz yaşı süzülürken kafamı olumlu anlamda salladım.