✨theWattys 2021 Yarı Finalisti✨
Hande için son derece sıradan bir günken hayatı bir anda değişmişti. Geçirdiği kaza sonucu komaya girmiş bitmek bilmeyen sonsuz bir rüyanın içinde bulmuştu kendini. Ama bilmediği bir şey vardı. Bu rüyayı gören sadece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hep hayalini kurduğum ancak böyle şeyler rüyalarda olabilir diye düşündüğüm ne varsa gerçekten de yaşıyor olmanın üstelik bir rüyanın içerisinde yaşıyor olmanın mutluluğu içerisindeydim. Uyanamamanın sebebini bilmediğim bir rüyada gerçek aşkı bulmuştum. Onu bulmuştum. Üstelik bir rüyanın içinde... Böyle düşününce kulağa oldukça saçma geliyordu ama bu benim gerçeğimdi. Bizim gerçeğimizdi.
"Bakıyorum da ağzınız kulaklarınızda Hande Hanım. Acaba mutluluğunuzun sebebini öğrenebilir miyim?" Kerem'in imayla söyledikleri karşısında kıkırdadım. Sanki mutluluğumun sebebi kendisi değilmiş gibi...
Gözlerimi ona çevirip işaret parmağımı bilmiş bir tavırla yanağıma dayadım. Düşünür gibi yaptığım sırada "Bilmem. Öğrenebilir misiniz?" demeyi de ihmal etmedim. Bu tavrım karşısında gülümsedi. Ardından parmağımı yanağıma dayadığım elimi alıp nazikçe dudaklarına götürdü. Küçük bir öpücük bıraktığı sırada içimin huzurla dolduğunu hissettim. Yüzüm al al olurken elimi bıraktı. Elimi yavaşça çekip kucağıma koyduğum sırada gözlerim yola takıldı.
Arabalar bir bir yanımızdan geçerken iç çektim. Sanki yolumu kaybetmişim de beni Kerem bulmuş gibi hissediyordum. Sanki hayatım tek düze ilerlerken onunla bir maceranın ortasında bulmuştum kendimi. İşte o an bir şeyin farkına vardım. Ben o listeyi hazırlarken aslında farkında olmadan onu düşlüyormuşum. Hayatının aşkını bul derken aslında onu düşlüyormuşum.
Dalıp gittiğimi fark ettiğimde dikkatimi toplamak için bakışlarımı dizlerimin üzerinde kavuşturduğum ellerime çevirdim. Sağ elimdeki parmağımda parıldayan su damlası şeklindeki yüzük gözlerimi kamaştırıyordu. Elimi kaldırıp yüzüğe baktığımda küçük ama anlamlı bir detay olduğunu fark ettim. Bunu fark etmemle gözlerimin dolması bir olmuştu. Yüzüğün kenarına kazınmış yazı isimlerimizin birleşmiş haliydi. Hanker...
Gözlerim dolu dolu baktım Kerem'e. Onun beni bulan gözleri tam olarak neye duygulandığımı anlayabilmiş değildi. "Hande neden ağlıyorsun?" Bunu sorduğunda iki damla yaş yanaklarımdan süzülüyordu. Kerem'in endişeli bakışları bir süre yüzümde gezindi.
"Hanker," diye mırıldandım.
Yüzündeki endişenin yerini sıcak bir gülümsemeye bıraktı. Bana dikiz aynasından bakarken uzanıp elimi avucunun arasına aldı. "Bizi en güzel böyle ifade edebileceğimi düşündüm," derken gözlerindeki ifade içimin kıpır kıpır olmasına neden olmuştu. Elim onun avucunun içinde öylece yol almaya devam ettik.
Gözlerim ise camdan gelip geçmekte olan insanlara takılmıştı. Tıpkı hayatın gelip geçişi gibi her biri yüzünde farlı bir ifadeyle kimi mutlu kimi ise memnuniyetsiz bir ifadeyle yürüyordu. Yüzlerini aydınlatan sokak lambalarından bunu görebilmiştim.
O sırada derin bir iç çektim. Hayatımın bu yaşadıklarımdan önce nasıl tek düze olduğunu düşündüm. Şimdi ise hayatıma anlam katan biri vardı yanımda. Beni sıradan yaşantımdan alıp bir rüyaya çeken biri vardı.
