SUÇ DAVALARI

BÖLÜM-1 MEZUNİYET

Bölüm-1 MEZUNİYET

"Sevgi her mevsimde olan ve her elin ulaşabileceği bir meyvedir"

Merhaba ben Emma, Emma Lively. Bugün WASHİNGTON POLİS AKADEMİSİ'¹nde ki son günüm. Bugün mezun oluyoruz artık. Bahçede çok yoğun bir çalışma ortamı var. Bütün hocalar telaş yapmış vaziyetteler. Biz mi mezun oluyoruz onlar mı mezun oluyor belli değil.

"Herşey hazır değil mi gençler?" Dedi bayan Rose. "Bir aksaklık çıkmasın başımıza sonra"

"Merak etmeyin bayan Rose, herşey hazır. Sadece veliler gelecek, bir de biz hazırlanacağız o kadar" dedim bayan Rose'u sakinleştirmeye çalışaraktan.

"Hadi gençler hazırlanın o zaman siz de. Aileleriniz geldiğinde sizi hazır bulsunlar" hekes tamam anlamında başını salladı. Bayan Rose son hazırlıkları kontrol etmek için yanımızdan ayrılırken bende Lina ve Esme ile okulun içine girdim.

Bu koridorlarda son kez yürüyordum, son kez ayaklarım bu beyaz, soğuk mermere değiyordu. Koridorları hızlı hızlı geçip önce müdür yardımcısının yanından kep ve cüppelerimizi aldık, sonra da soyunma odasına indik. Lina için soyunma odası demek, dedikodu zamanı demekti.

"Eee, nereyi düşünüyorsunuz?" Dediğinde ben dolabımı açıp kıyafetlerimi aldım ve kabine girdim.

"Ben Chicago karakolunu düşünüyorum. Orda yeni bir çocukla tanıştım. Hem tanıdıklarım olursa daha rahat ederim diye düşünüyorum" dedi Esme.

"Oooo, yeni çocuk ha, adı ne?" Kabinden çıktım.

"Kız sana Chicago karakolundan bahsediyor, sense çocuk diyorsun. Pes doğrusu sana Lina" Lina büyük bir kahkaha attı. Kenardaki oturakların birine oturdum.

"Siz nereyi düşünüyorsunuz peki bayan Lively?" Bana soyadımla hitap edilmesini çok sevmem ve bunu bile bile yapıyordu.

"Şuan düşündüğüm bir yer yok maalesef. Ama araştırıyorum" dedim tek kaşımı kaldırırak. Tabiki araştırmıyordum daha. "Eee siz peki bayan Smith?"

"Ben sanırım dayımın yanındayım, Kalifornia'da"gülümseyerek.

"Ben ne Kalifornia'ya ne de Chicago'da görev yapmayı düşünüyorum. Esme'nin mantığında tanıdık birileri iyi olabilir" dedim biraz boynum bükük.

"Ne oldu Emma? Bu en mutlu günümüz ama"

"Evet Emma ne oldu? Yoksa mezun olmamaya mı karar verdin son dakika?" Dedi Esme sırtımı sıvazlayarak.

"Dav'den haberiniz var mı hiç?"

"Hayır David son bir aydır hiç aramadı ki zaten Emma" Esme Lina'nın koluna dirsek attı.

"Biraz kapa çeneni Lina. Seni rahatlatacaksa David'i aramak ister misin?" Başımı hayır anlamında salladım.

"Hayır. Biraz olsun beni düşünse bugün gelir. Yoksa akşam büyük bir tartışma var demektir" dedim net ve karalı bir sesle. "Siz de giyinin de hadi dışarı çıkalım biraz"

"Tamam"
"Tamam bayan Lively " zorla gülmeye çalıştım.

Dışarı çıktığımızda dışarısı hâla aydınlıktı. Saatte batım. Saat daha 17.15'ti. Törenin başlamasına 45 dakika vardı.

"Siz gidin ben bir bizimkileri arayacağım" ikiside tamam anlamında başını salladı. Bahçenin arka tarafına gittim. Büyük taşların birinin üzerine oturdum.Telefonu açtım. Rehbere girmeden mesaj kutuma baktım. David'den, Lina'nın da dediği gibi bir aydır haber yoktu. Tek umudum bugün gelmesiydi. Direk olarak babamı aradım.