Yin Yang/Boku No Hero Academia/Bnha

Yalnızlık

Sakura'nin anlatımıyla.

Uyandıktan sonra beni hastanede birkaç saat daha tutup bıraktılar iyice iyileşmiştim. Çalıştığım kafeden patron Jean ile konuşup işten ayrıldım hem okulu hem işi idare edemezdim şimdi diğerlerinin başından geçen olayları düşününce sanki ben çok kolay hastanelik olmuştum ama elimde olan bişey değildi o lanet olasi hemofili yuzundendi hastaneden çıktıktan sonra Aizawa senseinin bizi çağırması üzerine herkesle birlikte onun yanına gittik bizi UA' nin yakınında yurt benzeri bir yere götürdü yurda benzemiyordu aslında tamamen yurttu bize hepbirlikte burada kalacağımızı söyledi aslında bu fikir hoşuma gitmişti hem sosyalleşmek için hemde kendimi yalnız hissetmemem için çok iyi bir fırsattı kendi evimdeyken hiç takilacam birileri olmadığı için çok yalnız hissediyordum.Ama şuan onlara bakınca bile yalnızlığımı giderebiliyordum sanki sadece oda yanımda olsaydı herşey daha güzel olabilirdi diye düşündüm bunu düşünunce birden o neşeli ortam elimden kayıp gitmiş gibi hissettim.Herkes odalarini dekore etmek için ayrıldığında bende kendi odama eşyalarımı yerleştirmek için bavulumu açtım dolaba esyalarimi yerleştirdikten sonra odanın çok sade olduğunu farkettim ve aklıma şahane bir fikir geldi eskiden yani ailem yaşarken annem camdan eşyalar yapardı babamda genellikle anneme yardım ederdi hatta babaminda tahtadan yaptığı birkaç eşyası vardı onlari evimden getirip buraya koyabilirdim bunca zaman onları hiç cikarmamistim çünkü onları görünce kalbimin bir tarafı hala sizliyordu ama artık kardeşimi bulmuştum bu yüzden herşeyle yuzlesebilecegimi hissediyordum yarım saat içinde eve gidip eşyalarımı aldım koca bir kutu hatıra vardı hepsini odama götürüp yerlerine koydum. Çalışma masamın yanındaki kitaplığın ilk iki rafına annemin camdan yaptığı elmayı tavus kusunu kitabi küçük ayicigi ve karanlıktan korktuğum için bana hediye ettiği bakıp aydınlığı hatirlamami söylediği yıldızı koydum diğer üç rafına kitaplarımı yerlestirdim çok ferah  olmusdu camların renkleri içimi açıyordu yatağimin yanındaki komodinin üstüne babamın bana yaptığı tahtadan kalbi koydum ve çalışma masamın üstüne bütün ailemin olduğu bir fotoğrafı koydum. Odamın duvarının çeşitli yerine kardeşimle küçükken yaptığımız resimleri astimk
aslında çok sevecen olmuştu her tarafım güzel anilarimla doluydu bu odayı çok sevmiştim  son olarak yatağımın üstüne Akami ile benim özgünlüğümuzun ilk belli olduğu zamanlarda çekilen aile fotoğrafini astım şimdi herşey tamamdi. Artık odamin tamamen bana ait olduğunu hissetmiştim isim bittikten sonra aşağıya indim ve boş bir yere oturdum konu nasıl odalari gezip en güzelini seçmeye geldi ben farketmeden Todoroki'nin odasına gelmiştik Sato'nun o nefis kekinden yediğimde istemden gülümsemeye başladım. Herkesin odasıni gezdikten sonra sıranın bana geldiğini anladım biraz çekingen yaklasiyordum ama Jirou ve Momo' nün gaziyla herkese odamı gösterdim sonra Uraraka kalbimi sızlatan soruyu sordu " Iı Sakura aileni nasıl kaybettin" ahh hadi ama gözlerim bana ihanet edip kendi kendine doluyordu biraz iç çekip " Bir gün trafik kazası geçirdik o zamanlar özgünlüğümu kullanmayi bilmiyordum bu yüzden benim yüzümden öldüler o-onlarin çok kan kaybetmesine sebep oldum kardeşimin cesetini bulamadıkları için bunca yıl çaresizce onu aradım ve şansıma kötüler birliğinin bir üyesi olarak buldum." Hepsi hem şaşırmış hemde üzüntülü bir şekilde bana bakiyorlardi Asui biraz üzgün bir şekilde" kendi iradesiyle mi katilmis " diye sordu başımı olumsuz anlamda salladım " Büyük bir ihtimalle ona bişey yaptılar o kaybolduğu da sekiz yaşındaydı bunları hatirlamamasi imkansız " evet anlamında başını salladı şuan odamın içinde bir sürü insan vardı ama o kadar insannin arasında ben yalnızdım yani öyle hissediyordum.

                Umarım beğenmişsinizdir
             Oy vermeyi unutmayın
             (✷‿✷)(ʘᴗʘ✿)