"Bu koku," dedi iyice dibime girip. Burnunu boynuma bastırırken. "Dünya üzerinde müptelası olduğum, tek koku." Dedi derin nefesler alırken.
"Demir,yapma" Dedim kendimden uzaklaşırtmaya çalışırken. Ama bir adım bile kıpırdamamıştı.
"Sana yemin ederim...
İyi okumalar, oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Başımdaki korkunç ağrıyla birbirine yapışan kirpiklerimi açmaya çalışıyordum ama olmuyordu, başımın ağrısı okadar şiddetiydi ki,duvarlara vurursam anca geçer gibi hissediyordum.
Sonunda gözlerimi açmayı başardım, görüşüm bulanık olurken gözlerimi sıkıca kapattım ve yeniden açtım.
Bakışlarım tavanla buluşurken olduğum yeri yadırgıyordum,bakışlarımı tavandan çekip etrafa baktım, pembe tonunun hakim olduğu odaya baktım.
Kimindi bu oda? Çocuk odası olduğu belliydi.yoksa hangi genç kız kocaman odayı pembeyle döşerdiki. Yoksa burası? Aman Allahım Adamın kızı var pengg.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğrulmaya çalışmamla koluma giren acıyla inledim. Hemen koluma baktım sargıyla sarılmış ve serum takılıydı.
Aklıma gelen şeyle acımı umursamadan hemen doğruldum, serumu kolumdan koparıp yatağın kenarına bırakılan terliği bile giymeden acı içinde kapıya koştum.
Hayır ölemezdi, ölemezdi, ölmesin lütfen ölmesin.
Nereye gittiğimi bile bilmiyordum, benim kaldığım odanın koridoru değildi bu,merdivenleri görmemle oraya koştum,merdivenleri hızla inerken son basamağa da basıp salona ulaştım.
Salonda oturmuş demir,emir, murat ve 2 tane kadını görmemle hafif şaşırdım kimdi ki bunlar? Murat beni farkedip hemen ayağa kalkarken.
"Abi" dedi gözüyle beni işaret ederek, demir ve emir kalkarken diğer iki kadında şaşkın bir şekilde bakıyordu bana,çok mu kötü görünüyordum ki?
"DAĞLI!" Dedim demire koşup yanına ulaşırken, demirin konuşmasına izin vermeden yanağına patlattığım tokatla kafası yana düştü.
"SENİ YAŞATMAM! NEREDE?"Dedim kalbim deli gibi atarken sesim gün içinde çok bağırdığımdan kısılmıştı artık, üstüne zorlayıp yeniden bağırdığım için boğazım çok yanıyordu.
"ÖLMEDİ DE!,YALVARIRIM ÖLMEDİ DE!" Okadar hızlı konuşuyordum ki buna birde kalbimin dahada hızlı atması eklenirken biraz daha zorlarsam kriz geçireceğimi biliyordum.
Benim hayatımda ki en önemli insandı,kardeşimdi o benim ona bir şey olmamış olsun, Yaşıyor olsun Allahım lütfen.
"Alin gel bir sakin ol önce." Dedi emir koluma hafif dokunarak, temasıyla öfkem iyice artarken,
"DOKUNMA BANA!" Dedim emiri hızlı bir şekilde iterek.
"KARDEŞİM NEREDE? HEMEN BANA ONUN NEREDE OLDUĞUNU SÖYLEYECEKSİNİZ!" Bağırmaktan artık sesim iyice giderken boğazım tahriş olmuştu bile.
