SİLLAGE +18

10.bölüm

< Ben Geldiiimm

'İyi okumalar, oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen...

~Profilden takip edip destek olursanız çok  sevinirim

Herşey okadar karmaşıktı ki şu birkaç gündür yaşadığım her şeyin birer rüya  olması için nelerimi vermezdim.

İhtiyarın karmakarışık hareketleri,
Bu eve tutsak edilmem,Simay cadısının kıskançlık krizleri,ve okan...

Sahi bunun ne işi vardı burada?

"NE YAPTIĞINI SANIYORSUN LAN SEN!?önümde gerilen bedeniyle duran demirin kükreme sesiyle kendime geldim.

"Asıl sen ne yapıyorsun, hemen bırak alini zorla tuttuğunu biliyorum ateş." Dedi karşımda gözlerindeki öfkeyle kuduran ama sesinden hiçbir şey yokmuş gibi duran okan.

"YÜREK Mİ YEDİN LAN SEN!?, KİMİN EVİNE GELİP KİMDEN HESAP SORUYORSUN!?" Dedi demir, okanın aksine onun sesi bile insanı ürkütmeye yeterdi.

Şuan bakışlarını görmesemde,gözlerinden adı gibi ateş çıktığına emindim.

"Alin gel buraya korkmanı gerektirecek hiçbir şey yok, yanıma gel sana zarar veremez," dedi okan demirin dediklerini umursamadığını belirterek.

Benim korktuğumu nereden çıkarıyordu ki? Ben korkmuyordum, atma ziyaa.

Okanın bana uzattığı eline bakarken bu adamdaki cesareti gerçekten sorgulamadan duramıyordum, ikisinin arasında ki güç hakimiyetini bilmiyordum, ama demirin evini basmak, gerçekten cesaret ister.

"Hadi alin." Dedi okan elini yeniden bana uzatarak, neyin içinde kalmıştım böyle?, neydi bu yaşadıklarım?

Okan beni neden kurtarmak istiyordu ki? En son çokta iyi olmayacak şekilde mekandan ayrılmıştım,en önemlisi bu evde zorla tutulduğumu nereden biliyordu?

Okanın elinden tutup bu evden çıkabilirdim, gerçekten çıkabilirdim. gözlerindeki o kararlılığı görebiliyordum, ama çıktığım an demirin sevdiklerime zarar vereceğini biliyordum. Canlı canlı göstermişti daha önce.

"Zorla tutulmuyorum, kendi isteğimle buradayım, sana burda zorla tutulduğumu düşündüren şey ne bilmiyorum ama ortada zorla tutulma gibi bir durum yok, kendi isteğimle, kendi kararımla duruyorum demirin yanında." Dedim demirin arkasından çıkıp okanın karşısına çıkarken.

Şuan demirin bakışlarını çok merak ediyordum, öküzün trene baktığı gibi baktığına eminim.

Muhtemelen o benim okanın dediğini yapmamı bekliyordu,elinden tutup bu evden çıkmamı bekliyordu,
Ama hayır onunla tek başıma savaşacaktım,kimsenin yardımı olmadan, onun yenildiğini görerek çıkacaktım bu evden.

Sözüm vardı..

"N-ne diyorsun sen? Korkmana gerek yok alin, sana zarar veremez ben buradayım." Dedi okan sanki kendisinin demirden bir farkı varmış gibi konuşarak.

İkisini bir tutman haksızlık değil mi peng?
Hayır değildi! Öteki tarafta kendi mekanında zarar verilen kadınlar olan ve buna susan bir adam vardı.
Diğer taraftaysa ona yanlış yapıldı diye bir kadını kolundan vuran biri vardı, ikisinin de birbirinden farkı yoktu, mekanlar ayrı olaylar ayrıydı, ama MAL aynı MALDI! Haydaaa.

"Benim kimseden korkmayacağımı en iyi senin bilmen lazımdı okan, bu konuda tecrübeli olduğunu düşünüyordum yanılıyor muyum yoksa?" Dedim okana meydan okurcasına.