11.bölüm

3.3K 127 21
                                    

Ben Geldiiim.

☆ İyi okumalar, oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen.

~Profilden takip edip destek olabilirsiniz.

♡♡

Algılarım kapanmış,artık yaşadığım şeylerin kabus olmasını dilemekten başka hiçbirşey gelmiyordu elimden.

Ege, en masumu oydu,ona birşey olamazdı,ben daha para toplayıp tedavi ettirecektim onu,bukadar çabuk,bukadar kolay olamazdı,olmamalıydı.

Biran önce bu evden çıkmam gerekiyordu, çok bile durmuştum artık yeterdi. böyle bir durumda egeyi asla yalnız bırakamazdım.
Hele menekşe abla kim bilir o ne haldeydi?

"Alin,iyi misin?" Dedi ozan endişeli gözlerle bana bakarken,iyi miydim bilmiyordum, ama sanırım değildim.

"B-benim gitmem lazım." Dedim kekeleyerek.

Ozanın bakışları iyice endişeye bürünürken neler olduğunu biliyordu,sesi hopörler yapmıştım ve oda duymuştu.

"Bu imkansız alin."dedi ozan gözlerinde kararlılıkla,

"Ara onu gelsin, hastaneye gidip egeyi görmem lazım,menekşe ablayı görmem lazım, onun yüzünden bu evde tutsak kaldım,bukadarını bana borçlu." Dedim ozanın gözlerine bakarak,

Ozan yüzümde her ne gördüyse istemsizce nefesini verdi ve telefonundan numarayı çevirdi.

"Olan bana olucak amına koyim." Dedi hem söylenip hemde telefonun açılmasını bekliyordu.

"Kardeşim neredesiniz?"Dedi ozan telefon açılmıştı ama ne dediğini duymuyordum.
.....

"Eve gelmen lazım." Dedi bana bakarak ardından ekledi.
"Acil."

Demirin gelmesini umdum yoksa ne pahasına olursa olsun bu evden çıkacaktım. O götürürse uslu uslu gider gelirdim.

"Tamam bekliyoruz." Dedi ozan ve telefonu kapattı.

Yanıma gelip önümde diz çökerek endişeli bakışlarını yeniden bana dikti. aklımdan geçen tek şey egeydi.

Artık bu işe bir son vermem gerekiyordu, neden kaçırıldığımı bile bilmiyordum.

Merdivenlerden gelen ayak sesleriyle bakışlarım oraya değdi. Simayla azra kol kola girmiş yüzlerinde gülümsemeyle aşağıya iniyorlardı, ikisinin de bakışları bana çarparken gülümsemeleri solmuştu.

"Neler oluyor ozan?" Dedi simay azrayla birlikte yanımıza vararak.

Simayin yanlış birşey söylememesi için içimden dua ettim. Çünkü böyle bir anda hiçbir  güç alamazdı onu benim elimden.

"Yok birşey bakın siz işinize." Dedi ozan başından savarcasına. Ama simay ikimizinde gergin oluşundan birşeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı.

"Neyin var senin vahşi şey?" Dedi gülerek.

Hayır peng şimdi olmaz uyma sen ona.
Derin bir nefes Aldım, hayır sinirlendirmek,kışkırtmak için yapıyor uyma sen ona.

"Cevapta vermiyor şuna bak." Dedi simay sesindeki iğrentiyle, birazdan onu o sesindeki iğrentiyle boğacaktım haberi yoktu.

Cevap vermeyip sustum,onun işini hastaneden geldikten sonra görecektim.

SİLLAGE +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin