komt dit ooit nog goed

deel 3

Pov Marit:
Ik word langzaam wakker uit mijn droom. Ik zie Matthy naast mij zitten en Lieke staat in de kamer. Ik beging te huilen. Net als ik het verhaal wil uit leggen komt Robbie de kamer in gerend. 'er staan twee meiden voor de deur' zegt hij. Lieke, Matthy en ik lopen achter Robbie aan naar de deur. Ik zie Charlotte en Tamara staan. Ze kijken mij aan. 'wat doen jullie hier' vraag ik aan hun. 'we komen onze excuses aanbieden' zegt Tamara. 'ja we hadden niet zo boos tegen je uit moeten vallen, want je bent geen hoer en je ben mijn vriendje niet afgepakt' zegt Charlotte. 'had je dat niet eerder kunnen bedenken' zeg ik. 'sorry het spijt ons heel erg' zeggen ze tegelijk. Ik wou net iets terug zeggen als ik de auto van mijn vader ziet. Ik schrik en trek Charlotte en Tamara naar binnen. Ze kijken mij verbaast aan. Ik gooi de deur dicht. 'doe de achterdeur alsjeblieft dicht' zeg ik tegen Koen. Koen doet de achterdeur dicht. 'wat is er aan de hand' vraagt lieke lief aan mij. 'ik zag de auto van mijn vader' zeg ik. Matthy schrikt en geef mij een knuffel. 'we gaan je helpen' zegt hij. Ik loop naar de woonkamer om door het raam heen te kijken als ik opeens mijn vader op het terrein ziet lopen. 'd-d-daar loopt hij' zeg ik stotteren. Matthy kijkt uit het raam en ziet hem naar de voordeur lopen. 'ga naar mijn kamer' zegt hij tegen mij. Ik ren naar zijn kamer. Lieke, Tamara en Charlotte volgen mij. We horen een tijdje niks. Dan komt Koen opeens de kamer ingerend. 'bel 112' schreeuwt hij. 'wat is er gebeurt' vraagt Lieke. 'de vader van Marit heb Robbie geslagen' zegt Koen. Ik schrik en ren naar Robbie toe terwijl Lieke 112 belt.

Pov Robbie
De vader van Marit staat voor de deur. Matthy doet de deur open. 'wat kan ik voor u doen meneer' vraagt hij beleeft. 'ik zoek mijn dochter' zegt de vader van Marit. 'hoezo dan' vraagt Matthy. 'ik wil mijn dochter gewoon spreken' antwoord hij op de vraag van Matthy. 'die is er even niet' zegt Koen. 'Ohh dan wacht ik hier wel even' zegt hij. 'mag ik binnen wachten op haar. 'nee, we laten geen onbekende mensen binnen' zegt Matthy. 'ik wil naar binnen' roept hij. 'je hoort toch wat jij zei' zegt ik en ik wijs naar Matthy. De vader van Marit wordt bozer en bozer en begint uit het niets te slaan. Hij raakt mij vol in mijn gezicht. Ik val op de grond ik hoor nog stem maar dan wordt alles zwart. Ik wordt wakker met heel fel licht. Ik knipper met mijn ogen en ik zie dat ik in bed lig. Ik wil mijn hoofd optillen maar dat doet pijn. Ik gil het gelijk uit van de pijn. Opeens staat Marit naast mij en stel mij gerust. 'wat is er gebeurd' vraag ik aan haar. 'mijn vader heb je geslagen' zegt ze. Ik kan mij dat eigen niet herinneren. De dochter komt de kamer binnen. 'hoe gaat het nu met je' vraagt hij. 'het gaat wel, alleen mijn hoofd doet nog pijn' zeg ik. 'ja daar kan je nog wel even last van hebben, want je heb een hersenschudding. Ik schrik en weet niet wat ik terug moet zeggen. 'wanneer mag hij weer naar huis' vraag Marit aan de dokter. 'hij mag naar huis als die zelf kan lopen en rechtop kan zitten. Ik probeer rechtop te gaan zitten maar ik voel mij heel licht in mijn hoofd worden. Ik ga heel snel weer liggen. 'hebben jullie ook pijnstillers' vraag ik. 'ja die hebben wij zeker' zegt de dokter. Hij loopt weg om pijnstillers te halen. Ik krijgt de pijnstillers toe gediend en val weer in slaap.

*Volgende dag*
Ik wordt wakker gemaakt door de verpleegkundige om te vragen of ik wat wil eten. Ik heb wel honger dus ik knik. Ik probeer rustig rechtop te gaan zitten. Het doet wel pijn maar niet zo veel pijn als gisteren. Als ik mijn eten op heb komt de dokter langs om oefeningen te doen. Ik doe het goed zegt de dokter. Als wil mag ik zo naar huis. Ik bel gauw koen op om te vragen of die mij wil ophalen
(K is van Koen en de r is van Robbie)

K: heyy Rob hoe gaat het met je

R: heyy Koen ja het gaat wel. Ik bel je om te vragen of je zo tijd heb om mij op te komen halen

K: tuurlijk heb ik tijd om je op te komen halen. Hoe laat mag je weg dan.

R: rond een uurtje of 11.

K: oke ik zorg er voor dat ik om 11 uur bij het ziekenhuis ben.

R: oke zie je straks

*Einde gesprek*

Ik ga mijn bed uit om mij om te kleden en mij eigen te wassen. Als het bijna 11 uur is komt de verpleegkundige nog even langs met de pillen. Stip om 11 uur komen Koen en Marit de kamer binnen. Ik zie ze en loop gelijk naar hun toe om te knuffelen. 'hoe voel je nu' vraagt Marit. 'gaat wel goed' zeg ik terug. Na een tijdje wachten komt de dokter met mijn ontslag papier en mag ik mee naar huis. We stappen in de auto. Zodra we thuis zijn geef ik iedereen en knuffel en loop ik gauw naar boven om in mijn bed te gaan liggen.  Ik voel dat iemand achter mij aan loop maar ik weet niet wie. Zodra ik in kamer ben zie ik dat Marit mee is gelopen. Ik ga mij eigen omkleden en ga ik in bed liggen. Ze gaat naast mij zitten en begint zachtjes te zingen en door mijn haar te kriebelen. Ik val rustig ik slaap. Als ik wakker wordt zie ik....

Lieve mensen wat ben ik blij dat jullie die verhaal leuk vinden. Ik heb nog veel idee maar ik moet ze wel goed uitwerken dit is deel 3 hoop dat jullie deze ook leuk vinden