komt dit ooit nog goed

deel 17

pov marit
ik draai mij om en ik zie bart met een paar vrienden staan. ik knipper met mijn ogen en ik kijk nog een keer en ik zie ryan, daan, stef, aaron en sem bij bart staan. ik roep nicolien heel snel terug ze komt er aan en ze kijkt ook goed. ze komen richten ons lopen. 'WAT JULLIE HIER' schreeuw nicolien. 'WE ZIJN OP BEZOEK BIJ BART' scchreeuwt aaron. 'OHH OKE' schreeuw ik terug. ze komen dichter bij en we lopen naar hun toe. als we bijna elkaar zijn beginnen we te rennen als en stel gekke kinderen die niet weet wat ze aan het doen zijn. daarom gaat aaron en ryan vol op een bek. we huilen van het lachen gelukkig heb thomas alles geflimt. 'wat zijn we weer voor kleuters' zegt nicolien terwijl ze de tranen van haar gezicht af haalt. ik loop naar aaron en ryan om ze te helpen om hoog te komen. als ze eindelijk staan geven we elkaar een knuffelen. 'wat heb ik jullie gemist' zeg ik terwijl ik iedereen knuffelt. als ik bij bart komt kijkt hij mij aan met de je-moet-mijn-helpen-blik. ik geef hem een korte knik en we lopen met z'n alle door. als we bij het meer zijn gaat iedereen naar benden behalven bart en ik. we lopen samen naar het bankje wat er staan als we gaan zitten begint bart zachtjes te snikken. 'hé wat is er'? vraag ik bezorg. ik ga dichter bij hem zitten en sla een arm om hem heen. hij legt zijn hoofd op mijn schouder. mijn schouder wordt langzaam nat van alle tranen. als bart eindelijk eindelijk rustig is komen stef en sem aanlopen. ze komen er bij zitten en zeggen niks. we staren naar de andere die bij het meer staan. 'wat is er eigenlijk gebeurd' vraag ik na een tijdje. 'ik heb ruzie met mijn ouders en ik mag niet meer bij hun wonen' zegt bart en begin weer te snikken. ik geef hem nog een knuffel. 'waarom mag je niet meer bij je ouders wonen' vraagt ik. 'nou dat komt eigenlijk door ons' zeggen sem en stef in koor. 'wat is er dan gebeurt' zeg ik terwijl ik bart rustig probeer te maken. 'je kan dat beter aan aaron vragen' zegt sem lachend. we beginnen allemaal te lachen. als we zijn uitgelachen lopen sem en stef terug naar de groep. 'maar wat is er allemaal gebeurt in de afgelopen 10 jaar terwijl ik hier niet was' vraag ik aan bart. 'er is heel veel gebeurt' zegt bart lachend. we kijken even naar het meer als ik opeens nog een arm om mijn heen voelt ik kijk naar rechts en daar zit aaron. 'hey aaron hoe is het met jouw' vraag ik lachend. 'het gaat wel goed' zeg hij lachend. 'maar wat is gebeurd dat bart niet meer bij zijn ouders mag wonen, want volgens sem en stef weet jij er meer van' zeg ik hem. 'nou ik vond het gewoon niet kunnen wat zijn ouders over hem zeiden' zegt aaron heel boos. 'wat zeiden jouw ouders dan' vraag ik aan bart. bart begint weer te snikken. 'v-v-vertel j-j-jij h-h-het m-m-maar' zegt bart tegen aaron. 'oke is goed' aaron. 'we waren op een zaterdag aan het zuipen met z'n vijfen alleen moch bart niet dronken thuis komen alleen was hij aangeschoten en we gingen met z'n alle bij bart slapen we kwamen aan bij bart thuis en de deur was dicht en we mochten niet naar binnen omdat wij te ver heen waren. bart belde toen zijn ouders of we naar binnen mochten. de zus van bart deed toen de deur open. zijn ouders zaten op de bank en wij liepen door naar boven behalve bart en ik. de moeder van bart begon te schreeuwen tegen hem dat die een klootzak is en dat die niet meer in huis moch komen wonen en toen ging ik er tegen in. de moeder van bart was zo boos dat ze weg liep en sinds toen hebben we haar niet meer gezien' zegt aaron. bart beging steeds harder te snikken als aaron dit verhaal aan het vertellen is. als aaron klaar is geef ik bart een knuffel. 'het komt goed' zeg ik tegen hem. bart geeft mij ook knuffel. als bart wat rustig er is. 'bij wie woon je nu dan'? vraag ik aan hem. 'ik slaap nu bij aaron maar zijn ouders willen ook dat ik een andere plek ga zoeken' zegt bart snikkend. ik knik er valt een stilte. de andere komen bij het meer vandaan. 'komen jullie we gaan naar terug' zegt sem. 'ja we komen er aan' zegt aaron. we staan op een lopen terug naar de groep. bart loopt achterna ik ga naast hem lopen. 'hé ik heb misschien een plek waar je kan slapen' zeg ik tegen hem. zijn gezicht klaart een beetje op. 'echt'? vraagt hij. 'ja alleen moet ik het even overleggen of het kan' zeg ik. als we weer op het park zijn lopen de boys naar het huisje naast ons. ik beginnen te lachen. ze kijken mij verbaast aan. 'we zitten met z'n alle naast elkaar' zeg ik. 'ohh' zeggen ze en beginnen met mij mee te lachen. 'WE BELLEN ELKAAR ZO' schreeuwd stef nog. 'IS GOED' schreeuwen wij terug. ik loop naar mijn huisje en zien dat de jongens aan het opnemen zijn. ze zijn bezig met de outro. ik wacht even en ze zijn klaar. ik doe de deur open en loop naar binnen. de jongens willen weg lopen. 'ik wil iedereen nu spreken' zeg ik de jongens draaien zich om en lopen naar de bank. 'wat wil je bespreken' zegt raoul. ik leg het hele verhaal uit wat aaron tegen mij had verteld. 'en nu is mijn vraag of bart bij ons mag wonen' eindigt ik mijn verhaal. de jongens kijken elkaar aan en zeggen.....

wat zouden de jongens gaan zeggen. we hebben gewoon de 2k gehaald het ik had dit niet verwacht. heel erg bedankt voor de support

xx nicolien