komt dit ooit nog goed

deel 14

pov: marit
we zitten eindelijk in de auto opweg naar het meerdal ik heb er super veel zin. raoul rijd daarnaast zit lieke. op de middelste bank zitten koen en milo. op de achterbank zitten matthy, robbie en ik. robbie wou perse naast mij zitten. ik zit tussen matthy en robbie in. ik pak uit mijn tas het boekje dat ik van nicolien heb gekregen ik sla het boekje en begin te lezen. na een tijdje lezen krijg ik tranen in mijn ogen wat mis ik haar zeg. matthy slaat een arm om mijn heen en kijkt mij aan. 'hey schat wat is er' fluistert hij in mijn oor. 'ik ben dit boekje aan het lezen en ik mis gewoon mijn beste vriendin' zeg ik. hij knik. we rijden al een uur en we gaan even stoppen om te plassen en om te gaan eten. als we allemaal ons brood op hebben rijden we verder. als we er bijna zijn wordt ik heel zenuwachtig wat heb ik dicht gemist zeg. we komen aan op het park we kunnen zo door rijden naar het incheken. we zitten in huisje 923. de laasts keer dat ik hier ben geweest zaten we in 922 ik hoop zo dat nicolien er is. we rijden na het huisje toe en we stappen uit. 'wat een lange rit' zucht koen. ik knik ik loop naar ons huisje en kijk bij het huisje van de buren naar binnen. ik zie een hond en een oude vrouw zitten. ik loop door naar ons huisje en maak de deur open. we lopen naar binnen en beginnen de kamers te klemmen. 'we hebben vier kamers en we zijn met z'n zeven dus 1 moet er alleen' zegt raoul. we knikken. 'ik wil wel met koen' zegt robbie. koen knikt. hun lopen naar de kamer met twee losse beden. 'willen de meiden bijelkaar of willen jullie bij je vriendje' vraagt raoul aan ons. 'mij maakt het echt niet uit' zegt lieke. 'mij boeit het ook vrijweinig' zeg ik lachend. 'ik wil wel met raoul dan kunnen jullie nog lekker roddelen en bijpraten over alles' zegt matthy. 'is goed' zeggen wij in koor. 'nou, dan slaap ik wel alleen' zegt milo. we beginnen te lachen. lieke en ik pakken de kamer die bij koen en robbie zit en matthy, raoul en milo gaan de gang door. 'kom laten we de bus uitpakken dan kunnen we boodschappen gaan doen en daarna kunnen we gaan eten' zegt lieke tegen mij. ik knik. we lopen uit onze kamer en beginnen alvast met de auto leeg te halen elke keer als ik langs de buren huis loop kijk ik of ik haar zie. maar telkens zie ik haar niet. als de bus leeg is gaan we buiten zitten om de boodschappen lijst te maken. als ik buiten zie ik die hond weer van de buren. zal het storm zijn denk ik bij mij zelf. nee dat kan niet maar het kan het altijd proberen. ik sta op een loop weg richten de buren. 'wat ga je doen'? vraag robbie. ik antwoord niet. ik ga gewoon naar de hond roepen. 'storm, storm' roep ik naar de hond. storm komt gelijk op mijn af gerend. 'wat heb ik jouw gemist' zeg ik met tranen in mijn ogen. opeens hoor ik een hele bekenden stem. 'heel ga.....' zegt een meisje die voor mij staat. ik kijk haar aan en zegt niks. 'm-m-m-marit ben je het echt' zegt ze storrend. ik knik we vliegen elkaar gelijk in de armen. 'ik heb jouw zo erg gemist' zegt ze snikkend. 'ik jouw ook' zegt ik. thea komt naar buiten gelopen als ze mij ziet komt ze gelijk naar mij toe gelopen en begingt mijn te knuffelen. 'ik snap er helemaal niks van wie de fuck zijn die mensen' hoor ik milo zeggen. 'ik ga jullie even voorstellen aan mijn vrienden lopen jullie mee' vraag ik aan thea en nicolien. ze kniken. we lopen naar ons huisje. 'jongens dit zijn thea en nicolien met hun ging ik altijd mee naar dit vakantiepark maar 10 jaar gelden moch ik niet meer mee van mijn stiefmoeder' zeg ik. 'thea en nicolien dit zijn lieke, matthy, raoul, koen, robbie en milo' zeg ik. 'moch je niet meer mee van mijn moeder' vraag matthy verbaast. 'ja ze vond dat ik teveel van huis was' zeg ik. 'hoe gaat het eigenlijk met joris' vraagt thea. 'het gaat heel goed met hem we hebben paar weken onze echte ouders ontmoet en we zijn nog achter iets gekomen waar ze al 22 jaar voor mij hebben gezwegen' zeg ik. 'wat hebben ze gezwegen dan' vraagt nicolien. 'nou ik dacht dat ik maar 1 broer had maar ik 2 broers' zeg ik trots. 'heb je nog een broer' zeggen ze allebei verbaast. 'ja en daar zit hij' zeg ik en wijs naar koen. koen zwaait terug. we beginnen te lachen. 'kom laten naar ons huisje gaan dan kan je mijn oma weer eens zien' zegt nicolien als we uit gelachen zijn. 'ja is goed doen we' zeg ik. ze zeggen de jongens gedacht en we lopen naar het huisje van nicolien. ik zie haar oma zitten en beging bijna te huilen van geluk. ik loop naar haar oma toe en beging te knuffelen. 'hey lieverd ik heb jouw gemist' zegt ze. 'ik u ook' zeg ik. 'marit mag ik jouw wat vragen'? vraagt thea. 'jahoor dat mag altijd' zeg ik lachend. 'ben je zo veel aangekomen of is er wat ander aan de hand'? vraag ze heel lief. hoe moet ik hier op reageren. gewoon de waarheid vertellen. 'nee hoor ik ben niet aangekomen er is wat anders aan de hand' zeg ik. 'ohh, wat is er dan' vraagt nicolien. 'nou ik ben zwanger' zeg ik zenuwachten en ik kijk naar de grond.

hoe zou nicolien en thea op gaan reageren dat lees je in de volgende deel. sorry dat ik niks meer van mij heb laten horen dat komt omdat ik het druk had. ik hoop snel weer iets te schrijven.

xx nicolien