Ölmek için 13 Sebep -Marinette-

4. Bölüm

Öğretmen gelene kadar Juleka ile kendi aramızda konuşuyorduk. Videonun tamamen sahte olduğuna ve bana inanıyordu. Ah tanrım, keşke dünyada onun gibi daha fazla insan olsa.

"Bugün çok yorgun görünüyorsun, gözlerinin altı mosmor.."

"Ah, evet her zamanki şeyler."

Gözlerimin içine bakarak şunları söyledi;

"Bana anlatmak istediğin bir şey varsa, herhangi bir şey, çekinmeden söyle. Ben asla yargılamam Mari."

Bu sözler duymayı en çok istediğim şeylerdi. Juleka, o bir melek.

"Senin de böyle bir geçmişin mi oldu, Juleka?

Gözleri dolacak gibi oldu ama bir kahkaha patlattı.

"Her şey geçti ve şu an iyiyim önemli olan da bu."

O, onun da başına benzer şeyler gelmişti.. Bir an ona dün gece olanları anlatmak istedim ama daha sonra çocuğun söyledikleri aklıma geldi.

"Birine anlatırsan işini bitiririm."

Zaten anlatsam da bir işe yaramayacaktı. Adımı bir de iftiracıya çıkarmak istemiyor, her şeyi düzeltmek istiyordum. Teneffüs zili çaldığında koridordaki dolabıma yöneldim. Orayı 2 gündür kullanmıyordum. Açtım. Hayret filmlerdeki gibi kimse dolabıma bir şey yazmamıştı. Ama bir şey vardı. Bir mektup. Etrafıma bakındım ama şu an bana bakan kimse yoktu. Kitaplarımı dolabıma koydum ve mektubu yavaşça açtım. Okumaya başladım.

Sevgili Marinette,

Şu an geçtiğin bu zor dönemde yanında olmayı çok isterdim ama yapamıyorum. Sebebini merak ediyorsundur ama şunu bilmen yeterli. Bu kendi isteğimle olmuyor. Sana yardım etmek, seninle konuşmak istiyorum. Ama yapamıyorum. Daha doğrusu, ah. Anlatmak isteyip de anlatamamak gerçekten berbat bir his. Yanında olduğumu bil Marinette. Güçlü kal. Çünkü sen çok güçlü bir kızsın.

- Anonim996

Bu oydu! okulun sitesindekilere karşı beni savunan yabancı. Gözlerim dolmuştu. Bana inanan insanların olması, sevilmek böyle bir şeydi. Gariptir ki bir kaç gün öncesine kadar bu duyguyu bir daha hissedemeyeceğim için endişe duyuyordum. Aslında, hâlâ duyuyorum.

Dolabımı kapattım ve karşıda Alya belirdi. Bana zorbalık yapmak için orada olduğu belliydi. Yanındakilere bir bakış attı ve bana bakarak konuştu.

"Ne oldu Marinette? seni destekleyen insanın mı yok?"

Ona cevap bile vermedim. Çünkü daha çok konuşacaktı. Eski en yakın arkadaşım. Bana düşman olmuştu. Ve herkesi kendi tarafına çekiyordu. Bu gerçekten kötü. Cevap vermememe sinirlenmiş olsa gerek konuşmaya devam etti.

"İleride hangi mesleği istiyorsun diye soracaktım ama, şimdiden var zaten sanırım."

Bunu gerçekten de söyledi. Onun gözlerinin içine "sana inanamıyorum." der gibi baktım. Ve  yanındakilere. Hepsi ellerini Alya'nın omzuna koymuş gülüyorlardı. Bir kişi hariç. Adrien.. O bana baktı ve gülümsedi. Ben ona boş gözlerle bakıyordum. Başımı öne eğdim ve sınıfa girdim. Bana zorbalık yapmayan tek insanlar Juleka, Adrien ve Anonim996'ydı. Sadece 3 kişi.

Ders başladığında gözlerim sürekli eski sırama kayıyordu. Şu an yerimde adını bile bilmediğim birisi oturuyordu. Juleka elini omzuma koydu ve bir şeyler söyledi.

"Kızımm, çıkışta nereye gidelim?"

Birden durdum. Ben, ben sanırım deja vu olmuştum. Bunu bana Alya söylerdi. Genelde konuşurken "kızım" derdi. Bu onu Alya yapan şeylerden birisiydi. Bozuntuya vermedim ve Juleka'ya döndüm.