Ölmek için 13 Sebep -Marinette-

10. Bölüm

Annem'e

Merhaba, anne. Sana sadece yazı üzerinde anne diyebilmek ne kadar koyuyor biliyor musun? Gerçekte gün içerisinde sadece 10 dakika konuşuyoruz. 9 buçuk dakikası kavga, yarım dakikası da kapı çarpma sesi ve arkadan söylenme sesleri.. Ben 8 yaşındayken, Beni bir keresinde bir parka götürmüştün. Muhtemelen bir daha göremeyeceğim çok tatlı bir kız gelmişti yanıma. Onunla beraber çiçek toplamıştık. Onu annesine çiçeklerini verirken izledim. Annesi onu öptü, sarıldı ve "biricik kızım." dediğini duydum. Ve ben bir sana baktım, bir de elimdeki çiçeklere. En sonunda cesaretlendim ve çiçekleri sana verdiğimde bana dediğin şey "Git ellerini yıka, pis pis şeylere dokunma." deyip beni başından savmıştın. O an bunun bir ilk olmadığını ve senin beni hiç bir zaman umursamadığını fark ettim. O kızı annesi ile sarılıp koklaşırken izlerken şöyle düşündüm. "Keşke o kız ben olsaydım." Hayatımda ilk defa birinin yerinde olmayı o zaman istemiştim. Ve ne yaptım biliyor musun? Yerden beyaz bir taş buldum ve yere "Sabina Cheng." yazdım. Elimdeki çiçekleri de üzerine koydum. Sen benim için o gün öldün. Şu saatten sonra umursasan ne fark eder? Sana tecavüze uğradığımı söylediğim gün bana sarılıp, her şeyin yoluna gireceğini söylemek yerine ve polise gitmek yerine bana vurdun. İnanmadın, fahişelikle suçladın. Sen, sen bir canavarsın. Daha kötü şeyler söylemek isterdim inan bana. Sen, sen bir anne olamayacak kadar iğrençsin. Sen bama değil, internettekilere inandın. Sen bana değil, kim olduğunu bilmediğin insanlara inandın. Sen bana değil, bir yalana inandın. Sen, sen "anne" kelimesini asla hak etmiyorsun. Ben odamda her gün can çekişirken, her gün çığlıklar eşliğinde ağlarken senin tek yaptığın "kapıyı kapat öyle zırla." demekti. Sen benim için bir ölüsün. Tıpkı şu anda benim olduğum gibi. Sen bir hiçsin. Merak etmiyorsun, ama söylemeden edemeyeceğim. Ben, beni tecavüz eden kişi tarafından hamile kaldığımı öğrendim. Hayret, sosyal medyadaki insanlar sana bunu çoktan yetiştirmiş olmalıydı? Senin de bana inanıp polise gitmek yerine beni dövüp evden falan atman gerekirdi ha? Değil mi? Yatılı okula gönderip taşınman falan gerekirdi belki de? Biliyor musun. Önemi yok. Benim bir annem olmadı. Hiç bir zaman bir annem olduğunu hissetmedim. Veli toplantılarında her zaman "Annem beni siklemiyor, umrunda da değilim. Bu yüzden gelmedi." demek yerine "annem bugün çok meşgul bu yüzden gelemedi"  demeyi tercih ettiğim için ne kadar pişman olduğumu bilemezsin. Ama artık bana eziyet edemeyeceksin. Çünkü artık mutluyum. Ve hiç acı hissetmiyorum. Senin canın cehenneme, anne.

Marinette