Çukur || Umut

Bölüm 20

Hellllllllö

Nasılsıniz bakayım?

Şu sıralar meşgul olmama rağmen bölüm atıyorum. Siz de bir güzellik yapıp oylayın bare. Sözüm Hayalet okuyuculara.

Veeeeee her bölüm oylayıp, yorum yapan her kese teşekkürler. ❤❤

Hadi bölüme geçelimmmmm

<•••>

O akşam, her şeyi en ince detayına kadar dinleyen Salih, kimseyi rahatsız etmeden, sessiz adımlarla gülümseyerek odasına geri çıkmıştı.

İlk kez kardeşi hakkında düşünmüştü ve bir kanıya varmıştı. Selimle gerçekten benzediklerini fark etmişti.

Ben bu kadar iyi anlayan birisi sadece benim gibi birisidir.

Bu yüzden de, kendisine benzeyen bu adamı kabul etmeye karar verdi.

Yamaç ile çok konuşmaları olmuştu, hatta belki de sevgisini ona gösteren tek kişiydi. Babası desen onu kovduğundan beri gözüne görünmemişti. Selimin babasına haber uçurduğu az çok tahmin ediyordu ama anlamamış gibi yapıyordu.

Onlardan farklı olarak Selim ile hiç konuşmamıştı neredeyse. Yamaç’ı vurmak istediğinden beri, Salih’e karşı şüpheci ola biliyordu. Hatta Yamaç kadar uğraşmıyordu, sevgisini göstermek için çalışmıyordu, onunla gerçekten kardeş olmak istediğini belli etmiyordu.

Yine de ilk onu kabul etmişti kardeşi olarak. Çünkü o hiç kimsenin yapamadığı şeyi yapmıştı.

Onu anlamıştı.

***

Salih bu sabah herkesten daha erken kalktı. Kırmızı bir gömlek, beyaz kumaş bir pantolon giydi. Saçlarını limonla şekillendirdi ve kırmızı bir tesbih aldı kutularının birinden.

Hazır olduğuna emin olunca da aşağıya mutfağa indi.

Bu gün menemen yapacaktı.

Selim için..

Bir nevi Salih ona teşekkür ediyordu, onu anladığı için. Bunu da en iyi bildiği şekilde yapmak istedi.

Menemen yaparak.

Mutfakta siyah bir önlük alıp giydi. Ardından domates, biber ve yumurta çıkardı.

Önce tavayı ocağın üzerine bıraktı ve ardındandan yağ döktü.

Biberleri küçük küçük doğrayıp biraz geri çekilerek kızgın yağa attı. Biberler kavrulurken tavayı alıp bir kaç tur çevirdi tam bir şef edasıyla.

Bu sırada da keyifli bir şekilde türkü söylüyordu.

“El ele ver gideh puruthanaya
Kurban olum seni doğuran anaya
Seni doğurdu, beni de saldı belaya”

Domatesleri rendeleyip kavrulmuş biberleri üzerine döktü ve yine tavayı alarak bir tur çevirdi. Sonra tuz ve karabiber ekledi.

Şarkılar, türküler eşliğinde menemeni hazırlarken mutfağa giren Medet abisinin neşeli halini şaşkın gözlerle izledi.

Medet abisinin bir hafta kendisine gelmeyeceğini düşünüyordu. Yine yanıltmıştı onu.

“Abi yardım edeyim mi?”
Salih Medet’in sesiyle türküye ara verip ona döndü. “He Medet, masayı hazırla sen.”  Dedi çırptığı yumurtaları hazır olan domates biber karışımına dökerken. Bir kaç kez karıştırdı ardından kapağını kapattı.