Onu kaybetmekden bu kadar çok mu korkuyordum? Bu kadar çok mu deyer veriyodum? Neden? Ben Sinan Karabulutum. Hiç bi şeyden korkmam.
Yazardan
Sinan ameliyathane odasının önünde duvara yaslanmışdı. Gözleri dolmuşdu. Ama tek göz yaşı bile dökmemişdi. Doktor ameliyathaneden çıkmışdı. Gözleri Sinan beyi bulunca yaklaşdı ve " yakınınız çok kan kaybetmiş. Çok derin bi kesik atmış ve damarını delmiş. Biz elimizden geleni yapıyoruz. Kanı bi süreliyine durdurduk. Ama dediyim gibi damar delindiyi için kanama her an yeniden başlaya bilir. Her şeye hazırlıklı olun."
" Bana çaresizliyi anlatma. Bana o içerdeki kızı canlı ver. Tamam mı? Senden bana sadece onu sağ salim geri vermeni istiyorum. Hatta istemiyorum. Emir ediyorum. Duydun mu? Eyer o kız içerden o masadan sağ kalkmazsa seni o masaya yatırırım. " Dedim.
Yeşimi ameliyathaneden çıkarıyolardı. Yoğun bakıma alıyolardı. Onu öyle orda sessizce yatarak görmek canımı çok sıkmışdı. Kalkıcakdı. O ordan kalkıcakdı. Yoğun bakım odasına aldılar ve bi takım cihazlar bağladılar. Bende öylece pencereden bakıyodum.
5 gün sonra
Yeşim Gözlerimi yavaş yavaş araladım. Tanımadığım bi koku burnuma dolmaya başladı. Bu kokuyu hiç sevmiyordum. Etrafdakı her şeyi bulanık görüyordum. Yorgundum. Sağ kolum acıyodu. SIZLIYODU. Git gide görünüşüm aydınlaşıyodu. İster istemez pencereye gözüm kaydı. O ordaydı. Bana şaşkın gözlerle bakıyodu. Annemin katili. Neden gözümü açar açmaz onu görmek mecburiyyetindeydimki. Gözlerimi devirdim. Ondan nefret ediyordum. Yanımda olmasını istemiyordum. Yanında olmak istemiyordum. Kapının açılma sesiyle düşüncelerimden ayrıldım. Doktor ve hemşire gelmişdi. Bana sevinç dolu gözlerle bakıyolardı. Neden öyle bakıyolardı. Ben ölmek istiyodum. Bu benim için en büyük hediye olurdu. Doktorlar bana yaklaşdıkdan sonra " sonunda kızım. Sonunda uyandın. Çok sevindik. En çokda " başıyla pencereyi gösterdi onu gösterdi. " En çokda o sevindi. Komada olduğun 5 gün içinde 1 gün bile yanından ayrılmadı. Şanslı olmalısın. " Dedi. Ne demezsin. Ne şans ama.
2 günden sonra taburcu oldum. Sonunda bu hastaneden kurtuluyodum. Ama o adamın yanına gitmekdense burda kalsaydım keşke. Ama ne fayda. Sinan yanıma geldi. Bana destek olmak için koluma dokundu. Kendimi geri çekerek " sakın! Sakın bana dokunma. Mümkünse ben olan tarafa bakma bile. Çünkü ben öyle yapıcam. En kısa zamandada senden kurtulucam " dedim.
Kızgın bakışlarla bana bakdı. Hiç bi şey demedi. Eliyle kapıyı göstererek çıkmam için işaret etdi. Çıkdım. Hastanedende çıkdık. Arabaya doğru istemesemde yürümeye başladım. Zaten istesemde kaçamazdım. Ağrılarım vardı.
Yolculuk kapısını açadı. İçeriye oturdum. O da şöför koltuğuna geçdi. Gaza basdı. Bi süre sessiz geçen yolculuk onun sesiyle bozuldu. " Neden bunu yaptın? " Ona taraf bakdım. Gerçekten bu soruyu soruyomuydu? Annemi öldürmüşdü annemi. Hiç bi şey demeden cama doğru döndüm.
"Tamam konuşmak istemiyosun. Ama bunu konuşucaz. Bak şimdi radyoda bi şarkı açıcam bizim şarkımız olucak. Anlaşdık mı? " Dedi. Sonra radyonu açtı.
Sessizce şarkını dinledim.
Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eyer her gece,
Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna
Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık her şeye
Anneni daha çok anımsıyorsan hatta anlıyorsan
Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış
Kendini kimsesiz ve zamansız unutulmuş hiss ediyorsan
İçindeki çocuğa sarıl
Sana insanı anlatır. ..
Eller günahkar diller günahkar
Bir çağ yangını bu bütün
Dünya günahkar. ....
Masum diyiliz hiç birimiz
Masum diyiliz hiç birimiz. ..
Bu şarkı. ... sanki beni anlıyo gibiydi. Ve ne tuhaf ki beni anlayan bu şarkı ikimizin şarkısı olmuşdu. Şarkı bitdikden sonra ona döndüm. Yine istem dışı göz yaşlarım akmaya başlamışdı. O da bana baktı. Ağladığımı görünce yüzünü çevirdi. O şarkıda acı bi gerçek vardı. Masum diyiliz hiç birimiz. Evet masum diyiliz. Ama masum olmadığımız için ölmemiz gerekmez. Ama annem öldü. Öldürüldü. Annee. Senin katilinin yanındayım. Ama intikamımızı alıcam. Çok kötü alıcam.
Bölüm sonu. Nasıldı? Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. :) medyaya koyduğum şarkıyı hikayeyi okumaya başladığınız da çalışdırın. İyi okumalar.
