Okuldan çıkıp Sinanın arabasına doğru yürüyodum. Bi tarafdanda düşünüyordum. Arabaya ulaşdığımda ön koltuğa bindim. Sinan bana gülümseyerek baktı. Allahım yaa. Bi de gülüyo yaa. Beni yanında zorla tutması yetmiyomuş gibi bi de utanmadan sırıtıyo. Sanki bir birini seven evli çift gibi.
"Nasıl geçti okulun? Dedi gülümsemesini üzünden silmeyerek
Nasıl geçicek Allahın belası. Senin yüzünden 2 yıldır aşık olduğum adamla konuşamadım bile. Rüyamda görsem inanmazdım. 2 yıldır deli gibi aşık olduğum adam benimle konuşmak isticek ben reddedicem. Hemde bu katilin yüzünden. Ama bunu ona belli etmicekdim.
"İyi"diye bildim sadece. Oda önüne dönerek arabayı kullanmaya devam etdi.
"Nereye gitdiyimizi biliyomusun?" Dedi.
"Hayır. Özel bi yere mi gidiyoruz?"dedim. Sesimi boş tutmaya çalışarak.
"Senin için yeterince özel bi yere"dedi ve göz kırptı.
"Nereye?" Dedim
"Gidince görürsün"dedi. Hah salak sanki şunun suprizlerine kalmışım. Neyse yapmacık gülümsemeyle karşılık verdim. Sessiz yolculuktan sonra büyük bi evin karşısında durduk. En az benim kaldığım ev kadar büyükdü. Buraya niye geldik acaba? Sinan arabadam inerek benim kapımı açmaya geldi. Ahh. Çok naziksin. Sonra elini bana uzatarak inmemi bekledi. Tabi ben onun elini tutmayacam. O ellerde benim annemin zeynep ablamın kanı var.
Elini tutmadan arabadan indim. Siratı bozulmuşdu ama kimin umrunda. Nefesini vererek ilerlemeye başladı. Bende arkasıycan gitdim. Sonra bu büyük evin büyük kapısının karşısında durduk. Kapıyı çaldı ve sarışın orta boylu mavi gözlü bi kız açtı kapıyı. Kalçalarını zor kapatan mini bi etek giymişdi. Sinanı görür görmez gülmüye başladı. Sinanda aynı sevecenlikle karşılık verdi ve yanağından makas aldı. İçeri girdi. Bende kızı süzerek içeri girdim. Kız elini uzatarak "ben Asena"dedi. Bende yapmacık gülümsemeyle karşılık vererek "bende Yeşim"dedim. Daha sonra Sinan salondakı koltuklara oturarak Asenayla beni yanına çağırdı. İkimizde ona doğru gitmeye başladık. Ben koltuklardan birine geçerek beklemeye başladım. Napıyoduk burda? Sinan Asenayı yanına çağırarak kulağına bi şeyler fısıldadı. Sonra göz kırptı. Asenada ona gülümsedi. Ne samimiler yaa.. çok rahatlar. Ardından Asena yukarı çıktı. Ben dayanamayarak
"Sinan bizim ne işimiz var burda? Niye geldik?"dedim
"Bekle canım görüceksin. Sabret"dedi sırıtarak. Off ne rahat adam yaa. Neyse ben buna göz devrerek etrafı incelemeye başladım. Birden merdivenlerden koşarak inen ablaa diye bağıran bi kız sesi duydum. Benim yüzüm merdivenlere dönükdü. Ama bu ses... o.. Serenay. Yüzümü döner dönmez boynuma atladı. Serenayımm.
"Abla hoş geldin. Çok özledim seni. Beni bıraktın sandım. Neredeydin abla?"dedi. Ağlıyodu. Bende daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım. Bende onu çok özlemişdim.
"Bende seni çok özledim kardeşim. Serenayım"dedim daha sık sarılarak. Serenay bana sarıldıktan sonra ayrıldı ve Sinanın kucağına koşmaya başladı. Ben daha ne olduğunu anlamadan bir birilerine sarıldılar.
"Canım suprizimi beyendin mi?"dedi Sinan Serenaya. Ne suprizi yaa.
"Evet Sinan abi. Çok beyendim. Ablamı çok özlemişdim."dedi gülerek. Haa ne Sinan abimi? Hopp noluyo? Ne abisi? Tabi serenay daha annesini öldürenin o adam olduğunu bilmiyor.
"Serenay buraya gel"dedim. Sesim sert çıkmışdı. Bunu söyledikden sonra ikiside dönüp bana anlamaz bakışlarla bakdılar.
"Noluyo Yeşim?"dedi Sinan.
