ep12

511 51 11
                                    

#Unicode

လက်ဖဝါးလေးတစ်ဖက်က မြန်မြန်
ကျွန်တော့်ရင်ဘက်ကိုတွန်းထုတ်၏။

" Hotel ? ကျွန်တော်က ခင်ဗျားနဲ့
ဒီမှာပဲ နေထွက်တာကြည့်ပါမယ်ဆို!
ဘာလို့ Hotel သွားငှားနေတာလဲ!"

ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ကိုယ့်ကိုအော်ပြော
တဲ့အခါ မှေးစင်းတဲ့မျက်ဝန်းတွေပင်
ပြူးသယောင်ရှိနေသည်။

"နေထွက်လာဖို့ ကိုယ်တို့အကြာကြီး
စောင့်ရဦးမယ်လေ .."

"အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ!"

"မင်း ပျင်းနေမှာပေါ့ .."

စဥ်းစဥ်းစားစားဖြစ်သွားပုံရတဲ့
ကောင်ကလေးဟာ စပ်စုချင်လာ
တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ လူကို ဖြတ်ခနဲ
လှမ်းကြည့်သည်။

" Hotel မှာ ညလယ်စာတစ်ခုခု
စားမယ် ..ပြီးတော့ မင်းအတွက်
အင်္ကျီအသစ်လေး ဝယ်ရမယ်လေ"

အိုင်းရစ်ဆိုတဲ့ လူရဲ့အငွေ့အသက်
တွေရှိနေတဲ့ အင်္ကျီ။ဖုန်မှုန့်တစ်ချို့နဲ့
ထိတွေ့ခဲ့ရလို့ ညစ်ပတ်နေတဲ့ ဂျီမင်
ဝတ်ဆင်ထားသည့် အင်္ကျီဖြူလေး
ကို ဂျယ်ဝန်း အစအဆုံးအကဲခက်
ကြည့်သည်။

"ဒါ .. ဒါဆိုလည်း သွားမယ် ..
ခင်ဗျားပြောမှကျွန်တော်နည်းနည်း
ဗိုက်ဆာလာပြီ"

အင်္ကျီကိုကြည့်နေတာလား?သူ့ရဲ့
ခန္ဓာကိုယ်ကိုပဲ ကြည့်နေတာလား
မခွဲတတ်တဲ့ ဂျီမင်သည် ၊စကား
အထစ်ထစ်ဆိုပြီးသည်နှင့် မြန်မြန်
မတ်တပ်ထရပ်ခဲ့သည်။

"သွားမယ်လေ .. ပြီးမှ နေမထွက်ခင်
ဒီကိုပြန်လာမယ် .."

ဂျယ်ဝန်းဟာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့
ကောင်ကလေးကို သူ့ကို ထူပါဦး
ဆိုတဲ့ သဘောနှင့် လက်ကို ကမ်း
သည်။ဂျီမင်သည် ရှုံ့မဲ့မဲ့မျက်နှာ
နှင့် ထိုင်ရာမထသော ထိုလူ့ကို
လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲထူပေးလိုက်
ရသည်။

ဂျယ်ဝန်းရဲ့ ခပ်ဟဟရယ်သံဟာ
ပင်လယ်လှိုင်းသံတွေကြား ဖုံးအုပ်
သွားခဲ့သည်။ကောင်ကလေးဂျီမင်
ကတော့ ရှက်သလိုလို ဂုတ်ပိုးကို
ပွတ်သပ်ရင်း အရှေ့ကနေ လှည့်
ထွက်သွားတော့သည်။

•••••••M A R I P O S A•••••••

ပင်လယ်နဲ့အနည်းငယ်အကွာအဝေး
မှာပဲ ဟိုတယ်က တည်ရှိသည်။
ခရမ်းရောင်နီယွန်မီးလှလှတွေက
အဆောင်အဦးအပြင်ဘက်တစ်ခု
လုံးကို ခြုံငုံနေစေသည်။အဆင့်မြင့်
ဟိုတယ်အသစ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့အပြင်၊
ဖွင့်တာမကြာသေးတဲ့အသစ်စက်စက်
ဟိုတယ်မို့ ညနက်နေပေမယ့်လည်း
ရှိတဲ့လူတွေအများအပြားရှိကြ၏။

M A R I P O S A { Completed }Donde viven las historias. Descúbrelo ahora