Büyük Patron (y-a)

15. bölüm

Kusura bakmayın lütfen! Biliyorum azcık gecikti. Bu bölüm okuyanlar ve özellikle ilk bölümden itibaren oy verenlere gelsin! Oy veren pamuk elleriniz dert görmesin♥ :)
Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar;

O izin verdikçe bir şey yapabilirdim, Ama yanılıyordu. Ben kimseden izin almam.

-"Kimsin lan sen? Kimsin!!" Diye bağırdım boğazım yırtılırcasına. "Kimsin senden izin alıcam ha! Neyimsin lan sen benim piç!!"

-"Sen benimsin! Sen benim malımsın! Ben istedikçe yaşar, istemedikçe ölürsün. Seni benim elimden kimse alamaz, kimse. Anladın mı? Benim olana kimse dokunamaz. Sen bana aitsin. Bunu o küçük kafana sok!"

-"Sen benim hiç bir şeyim değilsin. Ben mal değilim. Beni o diğerleri gibi sindiremezsin." Diye bağırdım. Derin bir nefes aldı ve yüzünü sağa döndürdü. Sonra hızla bana döndü ve tokat attı. Tokatın şiddetiyle yere düştüm. İki elimle destek alarak biraz doğruldum ve başımı patrona döndüm. Oda bana bakarak soykanla konuştu.

-"Soykan bu sürtüğü al eve götür. Bu piçide atın bir yere bir daha görmeyeceğim." Dedi.

-"Emredersin abi!" Dedi soykan. Patronun çıkışını izledim. Soykan bana yönelince eline yapışıp yalvardım

-"Ne olur soykan ona bir şey yapma. Yalvarırım. Soykan görmüyor musun halimi? Hiç mi acımıyorsun? Allah aşkına soykan bir şey yapma ona. Sana ilk kez yalvarıyorum ne istersen yaparım! Ne olur beni dinle!" Dedim ağlamaklı sesimle. Soykan yüzüme baktı ifadesiz duruyordu sonra dikleşti.

-"Tamam bir şey yapmayacağım! Hadi kalk!" Dedi. Yerden kalktım destek alarak.

-"Peki son kez konuşmama izin verir misin?" Yüzüme dik dik bakınca izin vermiyeceğini düşündüm

-"Tamam. Ama beş dakika! Patronu biliyorsun. Başımı belaya sokma!!"

-"Tamam söz, beş dakika!" Diyip görkem'in yanına gittim. Yerde uzanan görkem'in başını kaldırdım ve bana bakmasını sağladım.

-"Görkem! Görkem, beni duyabiliyor musun?"

-"Seni çok net duyabiliyorum! Hat çekiyo!!" Gülümsedim. Bu durumda bile espri yapabiliyordu.

-"Özür dilerim görkem! Çok üzgünüm!!"

-"Şişşt! Üzülme. Ben iyiyim."

-"Evet çok iyisin halinden belli!" Gülmeye çalışınca öksürmeye başladı. Korktum. "Görkem! Görkem!"

-"Tamam iyiyim ben!" Dedi. Zorla konuşuyordu. Kaşı, dudağı patlamıştı. Yüzü gözü kan içindeydi. "Üzülme benim için!"

-"Demesi kolay! Ben sana demiştim değil mi? Bu çok tehlikeli yapmayalım diye!" Burnumu çektim

-"Sen rolünü iyi oynasaydın anlamazlardı ama."

-"Neyi kötü oynadım be?" Dedim gülümserken. Ağlarken gülmek ne kadar tuhaf bir şeydi.

-"Ben sana demiştim. Biraz daha yanaş, öp diye. Bak ne oldu şimdi?" Zorla konuştuğu halde espri yapabiliyordu. Belkide beni rahatlatmak içindi.

-"Aptalsın biliyorsun değil mi?" Yutkundum, dudaklarımı birbirine bastırdım "Özür dilerim görkem!"

-"Dileme. Asıl ben özür dilerim. Seni kurtarıcam diye söz vermiştim. Yapamadım!"

-"Aslında benim için çok şey yaptın. Teşekkür ederim!"

-"Bu ne içindi?" Gözlerime bakıyordu

-"Arkadaşım olduğun için!"

-"Asya hadi!" Dedi arkadan soykan