Ayağa kalktım ve Jennie'ye bir daha sarıldım. "Lütfen beni affet ben-ben böyle bir şey beklemiyordum" Dedim. Jennie yanağımdan öperek "Sana söylemediğim için çok üzgünüm. Ancak bunlarla kendim başa çıkmalıydım"." O şerefsiz şimdi nerde? Sana bir daha bulaşmaya yada seni bulmaya çalıştımı? ".Sorduğum soruyla Jennie " Ha-hayır merak etme. Ben senden, arkadaşlarımdan uzakta olsamda bu acıyla güçlendim. "Gecenin karanlığında bir elmas gibi parlayan aya baktım. Jennie sarılıp" Herşeyi öğrendin. Lütfen bu konu hakkında artık hiç konuşmayalım. Kendine nefret etme. Ben seni çok seviyorum. ".Yüzüne baktım" Bende seni Jennie Kim. Çok seviyorum".O gece bunları öğrensemde içim hiç rahat değildi. O adamı bulup öldürmek istiyordum. Bay Kimide. Bir insan kızına nasıl bunları yapa bilirdi? Ama Jennie'nin dediği gibi de olan bilirdi herşey. Sakin bir hayat yaşaya bilirdim onunla. Olucakmıydı acaba? Herşey kolay ve güzel. Çektiğimiz acılardan sonra onların açtığı yaraları kapata bilecekmiydik?O an aklıma bilinmeyen numara geldi. Bu adam bizi tanıdığını söylüyordu. Acaba onu birazdaha mı araştırsam? Onunla konuşsammı? . Telefonumu aldım. Bilinmeyen numaraya önce merhaba yazdım. Sonra nasıl konuşmaya başlayacağımı düşündüm. O an cevap geldi.
Siz Merhaba
Bilinmeyen numara Mesaj:oooo merhaba Taehyung
Siz Artık bana kim olduğunu söyle
Bilinmeyen numara Mesaj:Jennie sana herşeyi anlattımı?
Siz Kimsin?
Bilinmeyen numara Mesaj:amanda meraklısın. Benimle tanışmak mı istiyorsun?
Siz Hayır. Sadece bizi nereden tanıyorsun?
Bilinmeyen numara Mesaj:Çünki seninle ve Jennie'yle bitmeyen hesabım var
Siz NEEE? ne hesabı?
Bilinmeyen numara Mesaj:3 gün sonra akşam ******* buraya gel. Seninle yüz-yüze konuşucam
Siz Tamam
____________________________________
Jimin"Ona inanıyormusun? Gidicek misin? ".Elimi yıkarken " Bilmiyorum"dedim.Jungkook yatdığı yerden doğrulup"Bence Jennie ile bu konuyu konuşmalısın"dedi.Ona baktım. Olmazdı Jennie bilmemeliydi.Bu işi ben yalnız yapacaktım. "Hayır olmaz. " Jimin "Ama neden? "."Jimin şimdi sadece işe gitmeliyim sonra konuşuruz" dedim ve dışarı çıktım. Jennie'nin anlattıklarından sonra hala ona karşı garip hiss vardı içimde. Bütün bunlarla yalnız nasıl başedebilmiştiki?Kız sana psikolojik destek aldım diyor salak! Ancak yinede bu hissleri geçiriyordum.Bunları düşünürken şirkete vardığımı anladım. Hala 1 ayım bitmemişti ve tasarımcı olmak için çok heyecanlıydım. Ancak zaman bazen su gibi akıp gidiyor bazense donuyordu.Odamda oturup Jin'nin istedikleri üzere yeni bir kıyafet tasarlıyordum. Kapı tıklandı. "Gelin" diyişimle Jennie içeri girdi. Yavaş adımlarla masamın karşısına geçip oturdu. Gözleri üzerimde gezinirken "Nasılsın? " diye sordu."Bilmiyorum"dedim.Oflayarak kalktı yanıma gelip benide zorla kaldırıp dışarı çıkardı.Birlikte odasına girdiğimizde "Neden buraya geldik? " diye sordum. Masasına oturup"Her zaman senin odana gidiyorum. Sende benimkine gel arada. Hiç görmemiştin odamı nasıl? ".Gözlerim etrafta gezindi. Hoş klasik tarzda bir odası vardı. Kendi tasarlamışa benziyordu. Oturup" Güzel "dedim.Jennie üzgün bakışlarla " Herşeyi biliyorsun artık. Neden böyle soğuk davranıyorsun? "dedi.Haklıydı ama ona hiç yüz vermemiştim.Halada soğuktum.O an aklıma gelen şeyile ayağa kalktım. Onuda kaldırıp dudağında uzun bir öpücük bıraktım. Ayrıldığımda şaşırmış ve sevinmiş halde garip gözüküyordu. Buna gülerek konuştum" Özür dilerim. Ben sa-"sözümü kesip "Bir daha! " diye bağırdı. Ben ona garip bakışlarımı atarken o beni çekip bir daha öptü. Bu öpücük yerini öpüşmeye vermişti. O anın güzelliği ile gözlerimi kapadım. Bir süre sonra nefessiz kalıp ayrıldık. Jennie yeniden dudaklarıma kapandığında kapı sesi geldi. İkimizde kapıya baktığımızda bu bay Joon du. Allahım 😩 utandım. Jennie baktığımda oda utanmış kekeleyerek "E-evet bay Joon" diyordu. Bay Joon gülerek "Ah beni affetin. Geldiğim zamanlamaya bak" dedi. İkimizde bir-birimize bakarak güldük.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
