Şeytan'ın İni

6- "KABUS"

        (Yamandan)
Selin yataktan kalktı, yanımızda duran komidinin çekmecesini açtıktan sonra içinden birşey alıp ayağa kalktı ve bana döndü. Elinde bir silah vardı silahın emniyetini açarak bana doğrulttuğunda yataktan kalktım.

"Selin ne yapıyorsun?" Diye sordum elinde ki silaha bakarak. "Bitti Yaman." Dedikten sonra silahı kalbime bastırdı. "Anlamıyorum." Dedim.

"Sen yıllar önce bu odada, ruhumu çalıp gittin ve ben o gün kendime bir söz verdim şimdi sözümü tutacağım." Dedikten sonra geri adımlayarak benden 10 adım uzaklaştı.

"Sel-" sözünü kesen şey silahın tetiğine basması oldu. Selin yere düşerken gözleri kapanmadan önce gözlerinde gördüğüm tek şey acı oldu.

Canı yanıyordu, canı çok yanıyordu. Onun canı yandıkça bende yanıyordum.

Kendi kalbine sıkmıştı, kalbimde büyük bir acı hissettim. Gözlerimden yaşlar akarken hızla yanına gittim ve yere oturarak onu kucağıma aldım, "Bitemez, bitemez. Sikeyim şimdi olmaz, nolur." Diye bir umut yalvarıp o kucağımdayken kollarımın arasına alıp ayağa kalktım.

Koşarak merdivenlerden inmeye başladım. "Ölemezsin izin vermem."

Onu kapıdan çıkarttığımda elimi nabzına bastırdım. Atmıyordu, yaşamıyordu ölmüştü. Bağırarak dizlerimin üzerine çöktüğümde kollarımın arasına sevdiğim kadının ölü bedenini daha çok hapsettim.

"Ölme kalk, kalk lütfen ölme güzelim." Diye fısıldadım.

"ÖLME. ANNE OLACAKSIN DAHA ÖLEMEZSİN." Diye bağırdım.

"Yaman." Dedi bir erkek sesi. Birinin kolumdan dürttüğünü hissedince gözlerim aralandı, terler içinde olduğumu fark ederek gözlerimi bana bakan Ilgara çevirdim.

"Yine mi aynı kabus ?" Diye sorduğunda başımı salladım. Yine aynı kabustu, aylardır aynı kabusu görüyordum. Her ay en az 2 kez bu kabusu görüyordum.

"Yine Selin ölüyordu Ilgar, yine kendi kalbine sıkıyordu. Daha anne olacak o, ben baba olamayacağım ama o anne olacak. Ölemez Ilgar." Dediğimde sesim çatallanmıştı.

Ilgar yanıma yatağa oturup benim halime baktı. "Anlamıyorum Yaman. Resmen 1 yıldır aynı kabusu her ay 1-2 kez görüyorsun, bir psikoloğa falan mı gitsen?"

"O ölmeyecek Ilgar. Sadece bir kabus." Diyerek yataktan kalktım ve derin bir nefes aldım.

O ölmeyecekti.
O ölemezdi.
O anne olmadan ölmeyecek.

Odanın içindeki banyoya girerek kapıyı kapattım, karışdaki aynadan kendime baktım. Gözlerim kızarmış ve şişmişti, kısaca mahvolmuştum.

Kendime bakmayı bırakıp duşakabine ilerleyip duşakabine girdim ve soğuk suyu açtım. Kendime gelmem gerekiyordu, kendimi toplamam gerekiyordu.

Altımdaki eşofman ve baksırdan kurtulup suyun altına geçtim, soğuk su vücuduma değdiği an nefesimin kesildiğini hissettim fakat bir kaç saniye sonra alıştım.

                             (Selinden)

Odamdan çıkarak Yamanın odasına doğru ilerledim, canım sıkılmıştı bu yüzden biraz Yamanla uğraşmak iyi gelirdi.