Antak Impyerno

102 4 6
                                    

***

Malamig na hangin ay umaaligid

Kasabay ang mga luha sa paligid

Mga ungol nilang di mapatidpatid

Na sa akin ay may nais ipabatid

-

Dahan-dahang minulat ang mga mata

Imbes na liwanag ang siyang makita

Dugo't pighati sa aki'y bumulaga

Ng mga taong sumisigaw ng awa

-

May mga taong biniting patiwarik

Habang ang latigo ay pinapahalik

Na kada dampi ay sumisigaw-biik

Ang humahampas nama'y lalong nanabik

-

Ako'y dahan-dahang lumingon sa kanan

Una'y napakalabo't di masilayan

Kaya matagal ko itong tinitigan

Ako'y nagulat sa aking natuklasan!

-

'Pagkat 'kala ko ay telang hinihila

Ngunit nang may narinig na ngumangawa

Agad tinuntun kung saan nagmumula...

Ang hinahatak pala'y balat ng bata!

-

Naramdaman ko ang takot, awa't galit

Takot na baka ganun din ang masapit

Awa sa naranasan nilang mapait

Galit sa mga taong nagpapasakit

-

Tama nga ang aking takot at hinala

Bigla na lang akong hinablot sa lupa

At kinaladkad ng mga walang hiya

Sabay itinapon sa silid ng luha

-

Napahandusay ako sa pader nito

Pagbagsak ko'y tumama ang aking ulo

Sa sobrang sakit ay napapikit ako

At nalugmok sa malamig na semento

-

Nang muli kong binuksan ang mga mata

Ako'y nangilabot sa aking nakita

Isang pari na tinanggalan ng mukha

Na naghihingalo't nagmamakaawa

-

Nagulat ako nang winasiwas bigla

Ang pitik ng latigong napakahaba

Na tumama sa aking mukhang maputla

Sa sakit akala ko mukha'y nawala

-

Kasunod ay walang humpay na hagupit

Ng naglalatigong walang kasing lupit

Ako naman ay lumiliyad sa sakit

Walang magawa kundi ay mamilipit

-

Ilang sandali'y huminto sa paghampas

'Kala ko'y naubusan na s'ya ng lakas

At sa parusa ako ay pinalagpas

Ngunit sadya talagang ako ay malas

-

Dahil nang muling pumitik ang latigo

Bumaon sa laman, daig pa ang bolo

Nang kanyang hinatak wakwak ang boto ko

Kasi may baluktot na pako sa dulo

-

Nang mapansing gutaytay na ang katawan

Kinuha niya ang nakausling laman

Hinawakan niya at pinagmamasdan

Ako'y natakot nang bigla n'yang tinikman

-

Ang sahig na malinis ay naging pula

Mga pader na saksi sa pagdurusa

Tilamsik ng dugo'y siyang natamasa

Sa pagharang upang walang makakita

-

Pagtingin sa kisame ako'y nabigla

Ito ba naman ay biglang nagsalita

"Hoy! Bumangon ka na sa pagkakahiga,

Kanina ka pa diyan nakahilata!"

-

Kusang namulat ang aking mga mata

At nasabi kong, "Panaginip lang pala."

Dahan-dahan akong bumangon sa kama

At tumungo sa aking butihing ina

-

Ngunit isang tanong ang nasa isipan,

"Upang hindi na magdusa't mahirapan

Mailulunas mo ba ang kamatayan,

Sa taong ito rin ang kahahantungan?"

***

Kumawala sa TulaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon