GEÇMİŞİNİ ÖLDÜR

1. Bölüm

Evet bu gün yine sıkıcı bir gündü. Ah her zaman böyle mi olmak zorundaydı. Birgün de farklı bir günüm olmayacak mıydı? Sanırım hayır. Yine okula gitmek için erkenden kalkmış hazırlanıyordum tabiki tek başıma. Beni sabahları kahvaltı hazır dye çağıran bir annem yoktu yine uyuyordu sorun değildi 15 yıllık hayatımın neredeyse 5 yılı böyleydi. Bazen keşke çocuk kalsaydım diyorum ama bazen de...
Ah hayır büyümek istiyorum çünkü büyüdüğümde beni üzemeyeceklerdi zaten 15 yıllık hayatımda hep üzülmüştüm büyüdüğümde beni üzmelerine izin vermeyecektim. Evet ben Aida bugün doğum günümdü ve ailemin yine umrunda değildim. Okula gidecektim ve bundan şikayetçi değildim çünkü evde durursam bütün günümü bana zehir edecek bir ailem vardı. Okulda da tabiki sevmediğim kişiler vardı ama onları umursamıyordum. Kahvaltı bile yapmadan kulaklığımı alıp evden çıktım ablamı beklemiyordum çünkü gerçekten çok geç hazırlanıyordu. Ablam kumsal okula giderken bi ton makyaj yapan ablam. Tabikide bundan şikayetçi değildim kendi kararıydı ve ben karışamazdım sadece bekletmesini sevmiyordum bu yüzden onu beklemiyordum. Müzik açıp okulun yolunu tuttum. Yine sıkıcı birgün olacağını biliyordum ama olsun böyle yaşamaya alışmıştım çok zor gelmiyordu. Ama keşke hayatım daha farklı olsaydı.
Acaba çok mu bencilim diye düşünüyordum çünkü benden de kötü bi hayatı olan çocuklar vardı. Evleri olmayan veya okula gelemeyen çocuklar...
Biliyorum benim bi evim vardı okula gelebiliyordum ama ailem yoktu işte.
Sadece aynı evdeydik birgün bile oturup ailemle sohbet ettiğimi hatırlamıyorum.
Sahi hiç sohbete etmemiştik bu çok canımı yakıyordu. Annemi seviyordum çünkü onun güçlü bi kadın olduğunu düşünüyorum babam bize o kadar acı çektirdiğinde bizi terketmemişti acaba bizi bırakmak istemediğinden mi yoksa korktuğundan mı bilmiyordum ama olsun gitmemişti. Ah bilmiyordum işte hiç birşey bilmiyordum bunları düşünmek istemiyordum.
Nihayet okula gelmiştim ve sınıfa çıktım yine kimse yoktu en arka sıraya geçtim ve müziğimi dinlemeye devam ederek onu düşündüm Erdem'i... canımdan çok sevdiğim kişiyi düşünüyordum. Erdem; aynı okulda benden bir yaş büyük olan sevdiğim çocuktu. Onunla 4 ay önce tanışmıştık ve onunla gerçekten çok mutluydum. Kavga edip birdaha hiç konuşmamıştık onu çok seviyordum ama bana birdaha yazmamamı söylemişti. Benim onu sevdiğimi biliyordu belkide bu yüzden bu kadar çok canımı yakıyordu ama ondan nefret etmiyordum onu seviyordum. Babam da benim çok canımı yaktı ama onu sevmiyordum onu bir türlü sevemedim. Ve sevmeyecektim...

Lütfen kitabımı okuduysanız vote atın ilk defa yazmaya başladım ve umarım başarırım sizi çok seviyorum:)