...
Ortada ölüm sessizliği vardı. Benle Ozan kaldırımda otururken Karan ve Gökhan karşımızda arabaya yaslanmıştı.
Ben ayakkabılarıma bakıp bunda sonra ne yapacağımı düşünürken diğer üçünün gözleri bendeydi. Ee yeter ama yani bu kadar da uzun süre bakılmaz stres altında hissediyorum kendimi, zaten anlattıklarımdan dolayı yüzlerine bakmaya utanıyordum.
Derin bir nefes alıp geri verdim. Ardından başımı yana çevirip Ozan'a baktım sonra Gökhan'a ve en son Karan'a.
"Bir şey mi oldu?"
"Hayır, sadece senin neden burada ve bu halde olduğunu anlatmanı bekliyoruz."
"Aynen bizi engellemenin ve 1 ay boyunca sana ulaşamamızın hesabını sonra sorarız."
Neden burada olduğum aklıma gelince gözlerim doldu. Ağlamamak için kendimi sıkarken,
"Yanımızda kendini kasmana gerek yok. Bizden utanmana da gerek yok. Ağlamak istediğini görebiliyorum sıkma kendini ağla dök içini ve sonra bize anlat. Biz buraya senin için geldik ve seni bulduktan sonra bırakmaya niyetimiz yok."
Karan'ın dedikleriyle sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Daha beni tanımamalarına rağmen bu kadar benimsemeleri daha çok duygusallaşmama neden olurken ağlayamadığım zamanlarında hatırına ağladım.
Ozan omuzlarımdan tutup göğsüne yasladı başımı ve saçlarımı okşamaya başladı. Şu an buna o kadar çok ihtiyacım vardı ki Ozan'a minnettardım.
Yaklaşık yarım saat öyle durduktan sonra burnunu çekip konuşmaya başladım.
"Bugün sabah bazı şeyler oldu ve evden kaçıp İzmir'e gitmek için otobüse bindim(...)Zaten sonra da siz geldiniz işte kurtardınız oradan beni. Çok teşekkür ederim, her şey için. Peki siz neden buradaydınız?"
"Ne gibi bazı şeyler oldu?" kafamı eğip sustum bir şeyde diyemezdim zaten.
"Tamam bu konuyu da sonra konuşuruz hadi kalkalım." Gökhan'a dönüp
"Hayır dur sizin ne işiniz vardı burada cevap vermediniz?
"Dayının evinden geliyoruz." dedi Karan.
"NE? Siz nerden?"
"Soru sorma tanıdıklarımız var işte bulduk seni almaya geliyorduk ki kaçmışsın. He dayını biraz dövmüş olabiliriz bize kızmazsın değil mi?" keyiflice gülümserken Ozan,
"Lan kız sadist çıktı ya lan." bu sefer tam kahkaha atarken
"Yok be Ozan ben sadece o adamın zarar görmesinden zevk alırım gerçi hoş adam bile değil ya neyse!" Karan sinirle Gökhan'a dönüp
"Oğlum ben dedim sana öldürelim sağ bırakmayalım diye." ben Karan şaşkınlık ve korku arasındaki o bakışı atarken Karan fark etmiş olacak ki beni kolunun altına alıp
"Seni öldürecek değilim şu yüz ifadeni değiştir hemen."
"Benim o depoda olduğumu nerden biliyordunuz?" diye sordum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TESADÜF(Yarı Texting)
Novela JuvenilGenç kızımız Selen'in acı bir geçmişi vardı.. Yanlışlıkla bir gruba eklenmesi hayatında ki ilk tesadüftü. Evden kaçarken hayatını değiştirecek insanlarla tekrar karşılaşması işte bu en güzel tesadüftü... "Bu kesin bizim Selen hacılar, s...
