TESADÜF(Yarı Texting)

•BÖLÜM32ლ

...

İyi Okumalar..

Selim kapının önünden gelen sesle yerinden zıplamıştı. İkisi birbirine şaşkınca bakarken dış kapının açılış sesi de gelince Arda kendine gelip mutfak kapısına gitti ama gördüğü tek şey yerde paramparça olan bardaktı.

"Selen! Yasemin!" diye sesledi Arda merdivenlere doğru. Bu sırada Selimde Arda'nın yanına gelmişti. Telaşla aşağı inen Yasemin ,

"Ne oldu, o gürültüde neydi?" diye sordu. Selim sorusunu es geçip

"Selen nerede?" diye sordu. Yasemin kaşlarını çattı.

"Bardağı su doldurmak için mutfağa gitmişti." 

Arda her şeyi anlamıştı. Selim ona gerçeği söylerken Selen de onları duymuştu ve büyük ihtimalle bardağı da o yüzden düşürmüştü. Büyük adımlarla dış kapıya yöneldi fakat orada da sonuna kadar açık olan kapıdan başka hiçbir şey göremedi. 

"Gitmiş Selim, bizi duymuş ve gitmiş!" 

"Neyi duydu? Nereye gitti Arda abi?" 

"Selen bizim üvey kardeşimizmiş. Selim bana bunu söylerken mutfak kapısından bizi dinlemiş." Yasemin küçük çaplı bir şok geçirmişti ama hemen kendini toparlayıp,

"Eğer duysaydı gelip sizden hesap sormaz mıydı? Kaçmayı mı tercih ederdi?" diye sordu. 

"Şuan eminim ki kendini berbat hissediyordur, ne yapması gerektiğini bile bilmiyordur Yasemin. Selen her zaman böyleydi eğer bir şey olursa kendini içine kapatır ve mantıklı düşünene kadar bizimle konuşmazdı." 

"İyide abi İstanbul da gideceği yerleri bildiğimiz için arkasından gidip takip ederdik ama burada nereye gidecek, nereye gidebilir? Ya başına bir şey gelirse. Ve bu diğer yaşadığımız sorunlar gibi değil. Düşünsene birden hayatının yalan olduğunu öğreniyorsun?" 

"Hayatı yalan mı Selim? Evet üvey kardeşimiz olabilir ama biz bu zamana kadar onunla hep gerçek kardeş gibi büyüdük. Üvey olduğunu öğrenmemiz bunun değişeceği anlamına da gelmiyor. Yani hayatı yalan falan değil. Gerçek. Biz hep gerçektik. Ve öylede devam edecek."

"Abi öyle demek istemedim. Aman neyse şuan sıkıntımız o değil, Selen." 

"Selim ben dışarı çıkıp birkaç yere bakacağım sende Çağan'ı ara. Yasemin sende Selim ile burada kal eğer seninle iletişime geçerse direkt haber ver bana." 

"Telefonu yukarıda arayamaz yani." Arda sıkıntıyla bir nefes verdi.

"Tamam." dedi Arda ve ceketi alıp evden çıktı. 

Selim ise eline telefonunu alıp Çağan abisini aradı. Korkuyordu. Çağan abisine kimseye söylemeyeceği konusunda söz vermişti ama şuan onun yüzden Selen bile öğrenmişti. Suçlu hissediyordu kendini eğer Çağan abisi yüz yüze kendi ağzıyla söyleseydi Selen'e belki de gitmesine izin vermezdi. 

"Alo abi." telefondan birkaç hışırtı sesi geldikten sonra Çağan'ın sesi duyuldu.

"Efendim Selim." 

"Abi Selen-"

"Ne oldu Selen'e? Selim devam etsene ne oldu Selen'e!"

Selim ağlıyordu abisi bir daha ona asla güvenmeyecekti.

"A-abi-" 

"Selim neredesiniz söyle hemen geliyorum." 

"Abi Selen, ben, Arda, duydu ben gerçekten bilmiyordum, yemin ederim bilmiyordum."