𝗟𝗼𝘃𝗶𝗻𝗴 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗗𝗲𝗰𝗲𝗽𝘁𝗶𝗼𝗻 (ALLURING SERIES #1)

Chapter 31

Chapter 31

"Why didn't you tell me?" tanong ko habang tulala parin na nakatingin sakaniya.

He's just looking at the bracelet his mom gave to him. Hindi siya nagangat nang tingin sa'kin. Nakita ko na pinunasan niya yung luha niya gamit yung kamay niya kaya lalo akong nasasaktan.

Hindi ko alam kung anong mafe-feel ko. Nagu-guilty ako sa mga nangyare sakaniya. I didn't know what to say. I just feel that it hurts so much on his side. Knowing I leave him without explanation.

"Because.. you already left me." mahina niyang sabi sa'kin.

Parang may tumusok sa puso ko habang pinupunasan niya yung luha niya. Nagbalik yung mga ala-ala namin dati na nakikiusap siya sa'kin na huwag ko siyang iwan. Pero pinagpatuloy ko yung pagiwan sakaniya dahil nasaktan din naman ako.

Hindi ko alam. Hindi ko alam na namatay yung mommy niya. Dahil wala naman akong nabalitaan. Umabsent ako sa isa sa mga araw na 'yon dahil sa nakita at nilalagnat rin ako. Kahit na nando'n pa lang ako... wala akong narinig.

"I know you still not going to forgive me after this. I'm not planning to tell you because I want to forget it first. It just hurt when you just leave me... without hearing my side story."

Tumulo yung luha ko dahil sa sakit nang sinabi niya. Pinunasan ko 'yon agad. Pero patuloy iyong tumutulo dahil sa mga nalaman ko ngayong gabi.

"Did you... get mad at me after what I did to you?" tanong ko.

He looked at me now with pain in his eyes. Hindi niya ako nilubayan ng tingin. His jaw moved aggresively. Naiiyak ako dahil alam kong galit siya sa'kin. Kahit ako. Kung gano'n yung ginawa niya sa'kin ay talagang magagalit ako, nararamdaman ko iyon.

"Yes." he whispered.

Tumango-tango ako at pinunasan yung luha ko. "Then, bakit ganito ka sa'kin? Bakit pinipilit mo pa akong makasama kung galit ka naman? Sana naghiganti ka na lang." sabi ko at humikbi. "You should take your revenge to me because of what I did."

"I don't want to hurt you..." he whispered.

Lalo lang ako naiyak. Napakaselfish niya sa sarili niya. Bakit ako parin yung pinapahalagan niya? Ang rami kong ginawang masama sakaniya. Bakit yung nararamdaman ko parin yung nangingibabaw sakaniya?

"After what I did? 'Di ba galit ka? Or baka naman na ito na yung paghihiganti mo? Papalapitin mo ulit yung sarili mo sa'kin at iiwan ako sa huli." sabi ko sakaniya at agaran na pinunasan yung luha ko.

"I didn't think of that." mahinahon niyang sabi.

Tumawa ako ng mahina kahit tumutulo ulit yung luha sa pisnge ko. "Don't worry. Alam ko na 'yan. Diba gan'yan naman kayo? Lahat kayo. Maghihigati ka? Then, gawin mo na. I will not run. Pwede mo na ako saktan tutal may natitira pa naman tayong araw. Don't waste your time and do whatever you fucking want!" sigaw ko sakaniya.

Tumayo na siya at ginulo yung buhok niya. "Do I have to repeat that again? I don't want to hurt you even after what you did!" sigaw niya sa'kin at naglakad palapit kaya napaatras naman ako. "And, what about you said? Revenge? I didn't think of that... I just want you to come back to me and that's all I'm asking for!"

"Then, why? Why did you want me to come back to you?! Para mapaniwala ulit ako sa mga kasinungalingan mo?!" sigaw ko at tinulak siya.