Chapter 19

65 2 0
                                    



Chapter Nineteen:
Confused with the Mission




PAST
third person perspective

"Heiress, okay ka lang ba?" Tanong ng binata.


Napa-tawa naman nang mahina ang dalaga. "Oo bakit naman, hindi?"


Napa-tingin muli ang binata sa mga pasa sa braso ng dalaga. "May mga pasa ka sa mga braso mo. Saan galing yan?" Nag-aalalang tanong nito.


"Wala lang to, tumama lang to kung saan." Ngiti ng dalaga kahit na halatang may mali dito.


"Gusto mo lagyan ko nang yelo para mawala yung sakit?" Pag aalok ng binata.



"Ayoko." Biglang sagot ng dalaga at napa-nguso.


"Huh?" Gulat na tanong ng binata.



"I mean sige na nga, ang kulit mo talaga." Pekeng pag su-sungit ng dalaga.


Habang kumukuha naman ang binata ng yelo para sa kaniyang pasa, hindi maiwasan nang dalagang si Heiress na tignan ang binata, naki-kita niya ang makisig na binata sa likod nang makapal na grado na salamin nito. At kahit hindi ito mahilig mag ayos gaya ng karamihan sa kanilang paaralan, malakas ang dating nito.


"Heiress, eto na yung yelo."


"Rogue.." Tikhim ng dalaga.


"Yes? Lagay ko na to sa pasa mo ha?" Tanong ng binata bago dahan-dahang idinampi ang tuwalya na may yelo sa mga pasa ng dalaga.



"Can you be my boyfriend?"


PRESENT


Rogue


"Rogue.." She sounded like she'd been crying. What happened?



"Sapphire, pinag-aalala mo ko. Nasaan ka na? Gusto mo ba sunduin kita?" I was pacing back and forth, hindi ko man lang alam kung saan siya nag punta. It's so late at hindi pa siya pamilyar sa mga lugar dito, baka kung mapaano siya at ang baby.



"Rogue pabalik na ko, don't worry I just had a lot in mind. I took your car too, I'm sorry, pero don't worry ibabalik ko rin to."  She was definitely crying.



"Sapphire I don't care about the car, I just want you back here." I truthfully said, with my voice breaking.



"Okay."


I patiently waited, I was starting to get restless after each passing minute. After our call, I waited for two more hours till I saw the car coming in the driveway. I immediately ran downstairs to see her. Hindi ako mapakali, something is definitely wrong.



"Sapphire..."



She looked at me with defeated eyes. "Rogue I'm sorry."



I was so confused, bakit siya nag so-sorry? Ano ba ginawa niyang mali? Ano bang nangyayari?


Hinawakan ko ang mukha niya at hinagod ang mapupula niyang pisngi. "Sapphire, what's wrong? Why are you sorry? Para saan?"



Umiling-iling lang siya. "Nothing really."




"You miss home? Gusto mo ba bumalik na tayo sa Manila bukas?" I suggested.




"Yes please." She cried even more, she must miss home a lot. It was starting to make me feel bad.




"Okay, I'll take you home." Mahinang sabi ko and she just nodded in response.


Chasing Rogue Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon