12 Temmuz 2021
Hım... Bugün hastanedeki psikiyatristle ilk randevum için hastaneye gittim. Bu, psikiyatrik bir randevu için hastaneye ilk gidişimdi. Bu psikiyatrist internet üzerinden kendisinden terapi aldığım kişi değil, bir DKB uzmanı da değil. Kendi psikoloğumu özlüyorum, son derece meşgul olduğu için onunla gelecek ilk randevum iki ay sonra ve hastaneye ilk defa olarak götürüldüğüm günden beri kendisiyle konuşmadım.
Um... Seans çok kötü değildi. Nasıl olması gerekiyorsa öyleydi. Psikiyatrist aldığım ilaçların dozunda ufak değişikler yaptı, bu kadar. Hastaneye ne zaman yatışımın olacağı hala bilinmiyor. Ve bugün, bazı şeyler öğrendim. Dolayısıyla da oturup ağlamak istiyorum... Asırlarca. Ağlayacak mıyım bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey varsa o da henüz vazgeçmiyor olduğum.
...
Tek bir damla gözyaşı bile dökmedim. Bunu da atlatacağım. Yalan değil ama, bazen aklımı kaybedecekmiş gibi hissediyorum.
...
Sadece birazcık ağladım. Birkaç damla gözyaşı gözlerimden aktı, o kadar. Korkuyorum. Çok korkuyorum. Pes etmek gibi bir niyetim yok.
...
İyi değilim, güçlüyüm. Kolay değil, baş edilebilir.
...
Hedefleriniz, eksi şüpheleriniz, eşittir gerçekliğiniz.
-Ralph Marston
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hastane Günlükleri
Kurgu OlmayanKurgu ürünü değil, psikolojik rahatsızlıkları sebebiyle hastaneye yatışı olan DKB sahibi bir hastanın gerçek günlüğüdür. Bu hasta kim mi? Doğru bildin, benim.
