Lanet (Tom Riddle)

Günlük

Harry ve Hermione asalarını Peter Pettigrew'a doğrultuyorken, Ron dehşete düşmüş bir ifadeyle bakıyordu. "Onu Müdür McGonagall'a getirelim." dedi Hermione. Önce birbirimizle bakıştık, hemen sonra herkes kafasıyla onaylayıp dikkatli bir şekilde Pettigrew'ı getirmeye başladılar. Üçü de tuvaletten çıktığında gözüm siyah bir deftere takıldı. Elime alıp kısa bir bakış attıktan sonra günlük olduğunu anlamak uzun sürmedi. Cüppemin iç cebine sıkıştırdıktan sonra hızlı adımlarla sınıfa ilerledim.

Bütün dersler bittiğinde, yorgunluk üzerime çökmüştü. Odama girip cüppemi çıkardıktan sonra yatağa uzandım. Cüppeme baktığımda hareket ettiğini fark ettim. Cebine baktığımda tuvalette bulduğum günlüğün hareket ettiğini fark etmek zor olmadı. Kaşlarım çatık bir şekilde günlüğü açıp sayfalarını çevirsem de hareket etmesinin mantıklı bir yönünü bulamamıştım. Kendi kendine beliren bir yazı gördüğümde defteri masaya fırlattım.

Merhaba, Lucia Weasley.

Gözlerimi ovaladıktan sonra kendi kendine beliren yazının gerçek olup olmadığını kontrol ediyordum. "Konuşan defter falan mısın? Nesin sen!" Bir önce ki yazı silinip, başka bir yazı yazmaya başladığında sandalyeye oturup merakla beklemeye başladım.

Defter değilim.

"Merlin..." Etrafıma bakmaya başladığımda kaşlarımı çattım. "Fred ve George! Bu sizin şakanız mı? Komik mi?" Odanın her yerini aradığımda bir çeşit şaka olmadığını kabullenmem uzun sürmüştü. Tekrar defterin bulunduğu masaya ilerlediğimde yazı yazmaya başladı.

Beni buradan çıkarmalısın.

"Kimsin sen?" Herhangi gibi bir yazı belirlemediğinde kollarımı birbirine bağladım ve beklemeye başladım. "Tom Marvolo Riddle?" Tekrar defterin kapağına bakarak, "Sen misin?" dedim.

Evet, benim.

Tanıdık bir isim değildi. Merakla iki kaşım havaya kaldırdığımda, merak duygumun kabarmasına engel olamıyordum.

Bir çeşit lanet yüzünden günlüğe sıkıştım. Ve bu günlüğü açan ilk kişi sensin. Beni kurtarabilecek kişi de sensin.

"Peter Pettigrew'dan düştü bu günlük. Ondan düştüğüne göre, belki de seni kurtarmamam gerekiyor."

Beni buraya hapseden, bu laneti yapan kişi Peter Pettigrew. Onun iğrenç biri olduğunu biliyorsun... Değil mi?

Bir şey söylemediğimde tekrar yazmaya başladı.

Gerçekten yardıma ihtiyacı olan birini görmezden mi geleceksin? Bu hiç etik değil.

"Bana kim olduğun hakkında işe yarar bilgiler vermiyorsun."

İşine yarayabilecek bir bilgi olacağını mı sanıyorsun?

Günlüğe göz devirerek bıkkınla kapağını kapattım. Üzerimi değiştirip mumu söndürdükten sonra düşüncelerime dalarak uyuya kaldım.

<>

Maeve gözlerini kısarak cebime bakmaya başladığında rahatsız olurcasına kıpırdandım. Yemeğimi daha da hızlı yemeye başladığımda Maeve konuşmak için dudaklarını araladı. "Ne var o cebinde?" dedi kaşlarını çatarak. "Hareket ediyor." Kafamı cebime çevirdiğimde defterin hareket etmemesi için elimle tutmaya başladım. "Yok bir şey." dedim hızla masadan kalkıp büyük salondan çıkarak. Tuvalete girdiğimde defteri açtım.

Sabrım taşıyor. Düşünmedin mi hala?

"Düşünseydim bir şeyler söylerdim herhalde!" dedim kızgınlıkla. "Beni zor bir duruma sokmayı kes." Defteri kapattım ve tekrar cüppemin cebine soktum. Tuvaletten çıkar çıkmaz Hermione ile karşılaştım.