Lanet (Tom Riddle)

Lucia'nın Günlüğü

Dumanlar gittikçe yükselirken etraftaki öğrenciler her türlü büyüyü deniyor ve yangını söndürmeye çalışıyordu. Diğer yandan ise Profesörleri çağırmaya koşturuyordu herkes. Etraf tam anlamıyla kaos ortamıydı. Theodore yanmış olan iksir sınıfından kendini kurtarabilmişti. Yıpranmış ve zarar görmüştü. Titreyen bacaklarıyla adımlarını bana doğru attı. Sendeleyerek yürüyor ve yere düşmemeye gayret ediyordu.

En sonunda dayanamayarak dizlerinin üzerine çöktü. Nefesini düzenlemeye çalışıyor, öksürükleriyle savaşıyordu adeta. Ben ne yapıyordum? Tabii ki ellerimi cüppemin cebine sokmuş keyifle izliyordum önümde diz çökmüş olan Theodore'u.

Birkaç Profesör bir hışımla asalarını çıkartarak, birlikle yangını söndürmeye uğraş veriyorlardı. 10 dakika içerisinde yangın söndüğünde Profesör Slughorn dehşete düşmüş bir ifadeyle mahvolan iksirlerine göz attı.

"Kim yaptı bunu?!" dedi Profesör Slughorn. Hemen sonra yanımıza yaklaşarak yerde dizlerinin üzerine çökmüş Theodore'a baktı. "Buraya ödevini tamamlaman için seni yollamıştım! Sen misin sorumlusu?! Böyle bir yangın yanlışıkla çıkamaz!" Profesör Slughorn'u ilk defa böyle sinirli görenler -bende dahil- dehşete düşmüş hayretle izliyorduk öfke kusuşunu.

"Hey, üzerine gitmeyin efendim. İyi gözükmüyor." Theodore'un yanına çökerek elimi omzuna koydum. "İyi misin Theodore? Yaralandın mı?" dedim üzüntülü bir ses tonuyla. Theodore'a iyice yaklaştıktan sonra asasını cebimden çıkarıp, kendi cebine yani ait olduğu yere koydum. Çaktırmadan yerden kalktığımda zavallı ve acınası halini izlemeye devam ettim.

Profesör McGonagall tek kaşını kaldırarak Theodore'a baktı. "Asanızı verin." dedi elini uzatarak. Theodore cebini kontrol ettikten sonra asayı uzattığında Profesör McGonagall asanın son yapılan büyülerini kontrol etti.

"Yangın çıkması için türlü büyüler denemişsiniz, Mr. Nott. Garip olan da basit bir büyü neden bu kadar çığırından çıkmış..."

Dudağımın kenarı hafifçe kıvrıldı. Aslında asa bana itaat etmediği için kontrolden çıkmıştı. Theodore gözlerini kocaman açarak etrafa bakındı. Yerden kalkmaya çalışsa da bacakları buna izin vermiyor ve tekrar yere düşmesini sağlıyordu.

Bu sefer koluma tutunup sendeleyerek kalktı. "Sen söylesene Weasley! Gördün işte, o yapmadı desene!" dedi. Kolumu çektiğim an tekrar dizlerinin üzerine çökmüştü.

"Neyden bahsettiğini bilmiyorum, Nott."

"Yalvarırım söyle! Haksız yere okuldan atılacağım, atılamam!"

Profesör Slughorn Theodore'un kolunu tutup yerden kaldırdığında kulağına yaklaştım.

"Sana söylemiştim, Nott." dedim fısıltıyla. "Dizlerinin üzerine çökerek yalvaracağını söylemiştim."

Profesör Slughorn, şaşkın bir ifadeyle bana bakan Theodore'u tutup çekiştirmeye devam ettiğinde parmağı ile beni gösterdi. "O yaptı!" dedi sesini olabildiğince gür çıkararak. "O yaptı diyorum size, ben yapmadım! Weasley yaptı!"

Profesör Slughorn'dan kolunu kurtarıp tekrar yere düştü Theodore. Fakat bu sefer bütün hırsı ve gücüyle bana doğru yürümeye başladığında, eliyle boğazımı tam kavrayacağı sırada bu sefer devreye cebimde duran yılan girmişti. Korkuyla yere çökerek tekrar parmağı ile gösterdi beni.