HATANIN AĞIR BEDELİ

🔥1. BÖLÜM🔥

YAZARDAN:
5 Sene Önce

Evde ki gürültü ile açmışlardı gözlerini ikizler. Son zamanlarda olduğu gibi yine babası ve abisi kavga ediyorlardı.

Daha 12 yaşında olmalarına rağmen aralarındaki sıkıntının onlar bile farkındaydı. 19 yaşındaki abisi sürekli eve geç gelmeye başlamış, babası ile sürekli kavga eder olmuştu.

Onları bile artık ihmal eden abisine küçük yaşta kırgınlıklarını gizliyemiyorlardı Cemre ve Ceren.

Cemre ikizinin birden yataktan kalkması ile o da hemen doğrulmuş ve ikizinin peşinden gitmişti.

Diğer yandan Emre ve Bülent Bey ciddi bir felaketin başına yaklaştıklarını bilmeden kavgalarını sürdürüyorlardı.

Bülent Bey Demiryay Holdingin başına geçirmek istediği oğlunu bir türlü ikna edemiyordu. Oğlu bu sorumluluğu almak istemiyordu.

Haksız da değildi aslında ama kendisi de yorulmuştu şirket yönetmekten. Dinlenmeye ihtiyacı vardı.

Cemre ve Ceren babası ve abisinin yanına giderken abisinin sözü ile buz kestiler.

Emre: Şirketin başına geçeceğime buradan giderim daha iyi!

Bülent Bey: İyi. Defol git o zaman!

Emre o sinirle yukarı çıkıp eşyalarını topladı.

Aşağı inerken ikiz kardeşlerinin dolu gözlerle kendisine baktığını görünce mıhlanmış gibi durdu yerinde.

Nasıl unutmuştu onları. Kardeşlerini.. Canlarını.. Ama dönücem dedi. Kendime geleyim dönücem. Cemre'nin huyunu hatırlamadan..

Aşağıya inip kızkardeşlerinin başından öptü. Ne kadar çok seviyordu ikizlerini. Ama öfkesi herşeyi yutuyordu. İkizlere kollarını sardı ve kulaklarına acı ile fısıldadı.
"Özür dilerim"

Son bir kez boyunlarından kokusunu çekip arkasını döndü ve ona dolu gözlerle bakan babasına sert bir bakış atarak kapıya doğru gitti.

Ama arkasından gelen ses ile gözleri dolarak yerinde durdu.
Cemre&Ceren: A-abii

Cemre ve Ceren abisinin kollarından tutup geri çekmeye çalışıyorlardı.

Ama abisi gözünden akan bir damla yaş ile ikizlerin son kez başlarından öpüp arkasını dönüp gitti.

Cemre ise abisi için son kez gözyaşlarını akıtmak istedi."Bizi umursamadı çekip gitti." diye düşündü.

Ve abisi için söylediği son söz daha onlardan tam uzaklaşmadığı için duyan abisinin aklını başına getirdi. Ama artık çok geçti çok geç.

Cemre:Sen Emre Demiryay. Seni artık ucunda ne olursa olsun affetmeyeceğim. Buda Cemre Demiryay sözü olsun!

Şimdi ki Zaman:
Emre den:

Tam 5 yıl. Aptal bir sinir ile yaptığım şeyin bedelini 5 yıldır ödüyorum.

Ben Emre Demiryay. Kendi siniri uğruna ikiz kız kardeşlerinin küçücük kalplerine acıyı bırakan ve kardeşinin ne olursa olsun affetmeyeceği "abisiyim".

Odamda otururken kapı çalındı ve içeri Mert ve Kerem girdi. Onlar kardeşlerimin peşine taktığım adamlarımdı. Daha doğrusu kardeşlerimdi. O ikisini hiçbir zaman korumalarım olarak görmemiştim.