HATANIN AĞIR BEDELİ

🔥2. BÖLÜM🔥

Cemre'den:

Sabah gözlerimi güneş ışığı ile açtım. Saate baktığımda saat 07:30'a geliyordu.

Hemen kalkıp kısa bir duşa girdim ve çıktıktan sonra spor kıyafetlerimi giydim. Düz siyah bir sporcu atleti ve siyah tayt giyip üstüme ince bir spor ceket aldım. Şuan yaz aylarının başındaydık hava hafiften hala serindi İstanbul'da. Okullarda yeni tatil olmuştu.

Saçımı da toplayıp aşağı indim. Ceren daha uyuyordu. Babamda zaten dün gelmemişti. Şirkette sabahlamıştı.

Kapıdan çıkmamla 3 korumanın önümde dizilmesi bir oldu.
1. Koruma:Cemre Hanım Günaydın. Bugün koşuya biz eşlik edeceğiz.
Ona başımı salladım çünkü yapmak zorundalardı ve zor durumda kalmalarını istemiyordum. Babamın onları işinden etmesini istemiyordum.

-Hadi Gidelim O zaman. Ama sadece biriniz benimle gelin diğer ikiniz araba da beklersiniz. İnsanları tedirgin etmeye gerek yok.

Korumalar başını sallarken tam arabaya binmek üzere gidiyordum ki arkadan Ceren seslendi. Arkamı dönüp ona baktığımda onda da spor kıyafetlerini gördüm.

Ceren:Cemre beklesene beni. Birlikte gidelim. Koşudan sonra da dışarıda kahvaltı ederiz. Olur mu?

Ona da başımı salladım ve benden önce geçmesi için kenara çekildim.
Kapımı açan korumanın ona "Günaydın Ceren Hanım" demesine hiçbir tepki vermeden arabaya geçtiğinde ona dönüp başımı kusura bakma dercesine salladım.

O da eli ile arabanın içini işaret ettiğinde daha fazla geç kalmamak için arabaya bindim.

Korumalar ile birlikte geçen 25 dakika yolun ardında orman yoluna giriş yaptık.

Bir koruma bizim ile gelirken diğer ikisi arabanın içinde bekliyorlardı bizi.

Koşuya başladıktan 1 saat sonra dinlenmek için oturduk. Hafif tempoda koştuğumuzdan ve alışık olduğumuzdan fazla yorulmamıştık.

Tam o sırada çalan telefonum ile ceketimin cebinden telefonumu çıkardım. Ve babamın aradığını görünce hemen açtım.

-Alo. Efendim Babacığım.

Babam:Nasılsınız kızım? Eve geldim ama kimse yok. Korumalar koşuya gittiğinizi söyledi.

-Evet baba koşudayız da sen yeni mi geldin daha?

Babam:Evet kızım daha yeni gelebildim. Kızlarım ile birlikte kahvaltı yapalım dedim ama evde yoklar.

Ufakça bir kıkırdamanın ardından yanıt verdim.

-Aslında biz bir saat daha koşucaktık ama gelelim madem.

Babam:Yok kızım siz keyfinize
bakın.

-Hayır baba. Uzun süre oldu zaten birlikte kahvaltı etmeyeli. Sen yardımcılara söyler misin? Onlar kahvaltıyı hazırlamaya başlasınlar. Bizde geliyoruz.

Babam:Tamam kızım. Sağ Selametle gelin. Görüşürüz.

-Görüşürüz babacığım.

Telefonu kapatıp Ceren ve Korumaya döndüm. Ve eve gidelim dedim.

Onlar kalktıklarında gözüme ağaçlıkların arkasında biri takıldı. Direk bize bakıyordu.