Side effects/skz

𝟾

Güzelce yemeklerini yedikten sonra yollarına çıkmışlardı tekrardan, fakat yemekten sonra hyunjin tekrar aynı olmuştu.

Başının tekrar ağrımaya başladığını söylediğinde seungmin bir şey olup olmadığını merak etmeye ve endişelenmeye başlamıştı.

"Hyunjin çok iyi değil gibi minho braz daha acele eder misin varalım bir an önce şu lanet yere." Chan sertçe çıkışınca minho arabayı biraz daha hızlandırmıştı.

"Üff neden kabul ettik ki bu saçma turu direkt gitseydik pansiyona." Seungmin ağlamaklı konuşunca hyunjin ona sarılıp saçlarını öpmüştü.

"Ben iyiyim bebeğim korkma sen."

Seungmin endişeyle sarılmış ve ağlamamak için kendini tutmaya çalışmıştı.

Yaklaşık yarım saat geçtikten sonra hyunjin uykuya dalmıştı.

"En azından dünki kadar sinirli değil dün dokunsan öldürecek gibi bakıyordu." dedi jeongin birkaç kişi de onu onaylamıştı.

"Daha sabah iyiydi. Bir şeyi yoktu neden böyle oluyor ki."

Herkes anlamazca bakıyordu.

...

Çok uzun süredir yoldalardı ve neredeyse öğlen olmulştu chan kolundaki saate baktı.

"Minho durdur arabayı çocuklar acıkmıştır bir şeyler atıştırsınlar devam ederiz."

Chan'a uyarak arabayı durdurmuştu ve yakıt göstergesine bakıp iç çekmişti.

"Yakıt bitmek üzere umarım bitmeden varabiliriz."

"Bir sorun yok değil mi sevgilim." Yanında oturan jisung'a bakıp göstermişti.

"Yakıt bitmek üzere."

"Çok dert etme ya fazla bir şey kaldığını sanmıyorum varıcağız o saate kadar emin ol."

Kafasını salladıktan sonra herkes aşağı inmişti hyunjin hariç.

Başının hâlâ ağrıdığını biraz daha uyuyacağını söylemiş ve herkes kalkmışken uzanmıştı.

Çocuklar bir süre yemek yemişlerdi ama seungmin hyunjin'in de aç olabileceğini düşünüp eline bir sandviç alıp arabaya yanına çıkmıştı.

"Bebeğim, bir şeyler yemek ister misin?" demiş ve öpmüştü.

Hyunjin eliyle biraz itmiş ve arkasını dönmüştü.

"Git başımdan!"

Seungmin biraz alınsa da rahatsız olduğu için alttan almıştı.

"Kalk hadi sevgilim aç kalma daha iy-"

"Seungmin! Git başımdan." bağırmıştı.

Seungmin'e bağırmıştı ve sesi çocukları bile korkutmuştu.

Seungmin gözlerini kapatıp başını eğmiş ve ayağa kalkıp çocukların yanına oturmuştu. Ona uzattığı sandviç açıp tek seferde ağzına attı.

"Aç kal o zaman it." Ağzındakini bitirmeden konuşmuştu. Çocuklar bu durumuna gülse bile içten içe ağlamak istiyordu ama kendine hakim olabilen birisiydi.

bu bölüm biraz kısa oldu evet biliyorum ama fic de çok kısa olmasın diye uzatıyorum. zatennnn sizz ne yapacaksınızzzz tekk seferdee okuyacaksınızzzz çünküüü biirr illkk yapıppp tekk seferdee atıcaammmm

ya ben beklemeyi sevmiyom sizinde beklemenizi istemiyom o yüzden hazır yazıyorken atıyım diyorum