Side effects/skz

𝟷𝟾

"Biz yıllardır çok yakın olan bir arkadaş grubuyuz fakat çok uzun süredir arkadaşız ve aramızda çok daha önceden tanışmış kişiler de var. Ben ve sun oh da onlardandık lise zamanlarında tanışmış ve arkadaş olmuştuk ilerleyen zamanlarda ise aramızda arkadaşlıktan çok farklı duygular oluştu."

Polis chan'a sen ne anlatıyorsun aptal der gibi baksa da chan en başından her şeyi açığa kavuşturmaya çalışıyordu.

"Biz lise sonda changbin ile tanıştık ve üniversite de de aynı yeri tutturduk orda changbin felix ile tanıştı sevgili oldular felix'in liseden arkadaşları jisung seungmin ile tanıştık yakınlaştık arkadaş olduk her şey çok güzel gidiyordu. Jisung üniversitede minho ile birlikte oldu ve o da aramıza katıldı. Fakat her şey jeongin'in aramıza katılmadı ile başladı o hepimizden küçük ve bizim aramıza en geç giren üniversitede hyunjin ile tanıştı ve aramıza girdi biz uzun süre çok güzel idare ettik ama ben jeongin'den etkilenmeye başladım ve sun oh ya karşı olan ilgim azaldı. Ondan ayrılmak istediğimi ama arkadaş kalmak istediğimi söyledim öylede oldu bir süre. Ben jeongin'e açıldıktan ve o da benimle ilgilendiğini söyledikten sonra ona çok kötü davranmaya başladı aradan bir ay bile geçmeden aramızda sözlü büyük bir kavga oldu ve o aramızdan gitti. 4 yıl oldu sanırım belki daha az bilmiyorum görmedik onu hiç ama o bizi hep izlemiş takip ettirmiş. En sonunda tatile geleceğimizi öğrenince bu planı kurmuş ve biz işkence etmeye çalıştı. Jeongin den intikam almak istediğini söyleyip ona ve onu aramıza getiren hyunjin'e zarar verdi."

Chan çok sakince anlattığında polis onu da alıp karakola gideceğini söyledi çocuklara ise chan'a bir şey olmayacağını nefsi müdafaa olduğu için davaya bile katılmayacağını fakat prosedür gereği gitmesi gerektiğini söyledi.

Çocuklar ise hastaneye gitmişlerdi.

(ertesi gün)

Hyunjin'in tedavisine başlanmıştı ve jeongin'in yaralarına aralıklı bir şekilde dikiş atılıyordu. Çok fazla yaralandığı için acıya katlanamayacağını düşünerek ağır ağır dikiş atıyorlardı.

Chan da sonunda hastaneye yanlarına gelebilmişti. Sevgilisini ve arkadaşını bu halde gördüğü için çok üzgündü.

İkili aynı odada kalıyorlardı ve doktor gelip jeongin ile ilgileniyordu. Hyunjin'in işleri çok uzundu hemşireler sürekli gelip hyunjin'e iğne yapıyor ve serumuna bir şeyler ekleyip gidiyordu.

"Yang jeongin, son kez dikişlerin tamalanacak.Bu son."

Hemşire elinde malzemelerle birlikte son kez jeongin'in yanına gelmişti.

Chan endişeyle yanına gidip elini tuttu. "Canı çok acıyacak mı?"

"Aslında uyuşturucu yapıyorum acımaz ama hissettiği ve psikolojik olarak da rahat hissetmediği için ağır ağır yapıyoruz, bu son zaten merak etmeyin."

Hemşire iğneyi yaparken jeongin kendini tutmuştu fakat dikiş atılırken kafasını chan'ın göğsüne yaslayıp boğuk bir çığlık atmıştı. Tüm vücudu kasılmıştı fakat bitip sargıya alınınca rahatlamıştı.

Chan ise böyle bir manzaraya tanıklık ettiği için içi parçalanıyordu.

(2hafta sonra)

Jeongin'in durumu tamamen iyileşmişti. dikişleri bile alınmış ve yaralarından kalan sadece ufak izleri vardı.

Fakat hyunjin hâlâ hastanede tedavi altındaydı seungmin sürekli yanında kalıp ona destek oluyor çocuklar ise sırayla yanlarına gidip yardım edip ihtiyaçlarını karşılıyordu.

Bugün sıra jisung ve minhodaydı. İzin verip vermeyeceklerini bilmiyorlardı ama hyunjin'in en sevdiği tatlılardan alıp ona götüreceklerdi izin vermeseler bile onları kendileri yer çıkınca arkadaşlarına daha fazlalarını alabilirlerdi.

Önce hyunjin'in doktoruna gidip sordular.

"Merhaba biz hwang hyunjin'in arkadaşlarıyız."

"Ah evet biliyorum hyunjin'in durumu git gide iyileşiyor yakında tedavisi bitecek dünki arkadaşlarınıza da söylemiştim."

"Evet biliyoruz onunla ilgilendiğiniz için teşekkürler ama biz şey sormak istedik." dedi jisung elindeki pasta poşetini gösterdi.

Doktor hafif gülerek bir süre düşündü ve elindeki dosyaları hemşireye uzattı.

"Bu seferlik ama çok çok az."

"Çok teşekkürler efendim." dedi ikili aynı anda eğilerek.

İkili koşarak arkadaşlarının yanına gitti.

Seungmin hızla içeri giren ikiliyi susturdu.

"Şşş, sessiz olun hyunjin uyuyor." İkili birden gerginleşmişti.

"Ne zaman uyudu." dedi minho fısıldayıp elindekileri masaya bırakırken.

"Yarım saat kadar oldu."

"Ee bayadır uyuyormuş." dedi jisung biraz sesini yükseltip gülerek ama seungmin'in sinirli bakışlarına maruz kaldı.

"Bayadır uyuması neyi değiştirecek jisung. Dinleniyor şu an bak psikolojim altüst oldu zaten bana dokunmayın cidden her an ağlayabilecek durumdayım üff sinirlerim bozuldu yine ya." çıkışmış ve dediği gibi ağlaya başlamıştı.

Jisung ve minho oturdukları koltukta şaşkınca ona bakıyorlardı. Gerçekten bu durumda en çok zorlanan kişi seungmindi.

"Sakin ol seungmin bir şey demedik say ağlama bak hyunjin uyanacak." demişti minho yanına gelip omzunu sıkarken destek vermeye çalışıyorlardı ama nereye kadar yetiyordu onların desteği ve yardımı.

"Hadi bak hyunjin'in en sevdiği tatlılardan aldık sen de seversin doktor da izin verdi yemesine hazırlayalım da uyanınca mutlu olsun."

Seungmin jisung'un elinde salladığı poşete bakıp tekrar gülmüştü gözyaşlarını silip yanına gidip poşette ne varsa çıkartmışlardı.

Hemen hazırladıktan sonra her şeyi ayak ucundaki masaya koymuşlardı.

İkili karşıdaki koltuğa oturup beklerken seungmin de kendi için koydurttuğu hemen hyunjin'in yanındaki koltuğa oturmuştu.

Elini tutup kollarını bağlamış ve kafasını yaslayıp onu izlemeye başlamıştı. Bir an önce iyi olmasını istiyordu.

sanrım artık başımdan savmak için yazmışım bir sonraki bölüm final ben bir şey denedim ama yayımlayamayacak gibiyim yaa silebiliri

bir de ficlerim seungjin etiketinin içinden geçti aksbsosnepsnspwnaapa gurur sıçıyom 🥲🥲