Side effects/skz

𝟻

(flasback)

Lise bittikten sonra herkes tercihlerini yapmıştı ve sonuçları öğrenmek için bir araya toplanmıştı fakat tek eksik seungmindi.

Çocuklar sonuçların açıklanma zamanı geldiğinde iyice merak etmeye başlamıştı ama seungmin'e bir türlü ulaşamıyorlardı.

Yarım saat sonra tercih sonuçlarını umursamayıp seungmin'i aramaya başlamışlardı.

Hyunjin hâlâ okulada olabileceğini düşünerek oraya gitmişti.

Fakat onun gidişinden yarım saat sonra Seungmin kafeye gelmişti. Felix ve jisung koşarak yanlarına gitmişti.

"Seungmin... sen neden ağlıyorsun?" dedi felix.

"Ne neden ağlıyorsun hey sorun ne?" dedi jisung da telaşla.

Seungmin burnunu çekip derin nefesler alarak çocukların masasına gidip oturmuştu.

Montunu çıkarıp katlamış ve masanın üzerine koymuş ardından da kafasını koyarak uyku pozisyonuna geçmişti.

Çocuklar şaşkınca birbirine bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Felix hyunjin'i ara çocuk telaştan ölecekti neredeyse."

Felix hyunjin'i aramış ve gelmesini söylemişti.

O sırada kimseyle bir şey konuşmayan seungmin hyunjin'in gelmesi ile koşarak ona gitmiş ve sarılmıştı.

Hyunjin onu gördüğünde derin nefes verip gözyaşlarını tutmaya çalışmıştı.

"Sorun ne seungmin?"

"Seojin ayrıldı benden ayrıldı."

Arkadaşları o an nasıl olduğunu sormak istemişlerdi ama seungmin onlardan önce davranmıştı.

"Beni parka çağırdı önemli bir şey söyleyeceğini söyledi. Yanına gittiğimde ayrılmak istediğini başkasını sevdiğini söyledi."

Çocuklar duydukları ile çok üzülseler de tercih sonuçlarına bakmışlardı.

Fakat jisung ve seungmin dışında herkesin farklı okulda olduğunu görünce daha da üzülmüşlerdi.

...
(1 ay sonra)

Hava çok soğuk ve karlıydı seungmin ise yürüyüş yapmak istediğini söyleyip evden çıkmıştı hâlâ seojin'i unutmaya çalışıyordu, 1,5 yılını verdiği kişiden ayrılmak onun için çok zor olmuştu.

Parka gidip her zaman oturduğu banka oturdu ve düşünmeye başladı. Neden böyle olduğunu, ona sevgi gösteremediğini düşünüyordu.

Onunla ilgilenmediğini sürekli çocuklarla vakit geçirdiği için onu boşladığını düşünüyordu ki doğruydu da.

"Ne yapıyorsun?"

Düşüncelerini bölen sesi çok iyi tanıyordu. Hyunjin.

"Öyle düşünüyorum, salaklıklarımı."

"Aslında öyle denmez seungmin ama evet öyle  1 yılını o aptal için harcadın ve salak oluyorsun bu durumda. Ben sana söylemiştim bu çocuğa bağlanma diye."

"Çok iyi bir arkadaşsın ben sana nasıl dayanıyorum yıllardır ya güzel tavsiyelerin için sağ ol arkadaşım."

"Seungmin aradan çok zaman geçti ve şunu söylemek istiyorum sen benim arkadaşın değilsin."

Seungmin'in gözleri büyürken aynı zamanda dolmuştu.

"Ne, ne demek değilim?" sesi titremiş ve boğuk çıkmıştı.

"Ben senin arkadaşın olabilirim ama sen benim değilsin ben seni hiç arkadaş olarak görmedim seungmin ben hep o aptalın yerinde olmak istedim ama sen beni hiçbir zaman görmedin!"

Sesi ne kadar sert çıksa da yüz ifadesi ve bakışları yumuşaktı.

"Anlamıyorum hyunjin."

Hyunjin dolu gözlerini sonunda seungmin'e çevirmişti.

"Ben seni seviyorum gerizekalı. O seojin denen piçin yerinde olmak istiyorum diyorum neyini anlamıyorsun gayet açık konuşuyorum seni yıllardır seviyorum ve sen beni hiçbir zaman görmüyorsun!"

Gözlerinden yavaşça yaşlar akarken seungmin de şaşkınca bakıyordu.

"Bana neden daha önce söylemedin bunu?"

Hyunjin gülmüş ve tekrar yerine oturmuş bacaklarını bağdaş kurup seungmin'e dönmüştü.

"Sen başkasını seviyorsun ve ben sana bunu söyleyip arkadaşlığımızın da tamamen bitmesine göz yumabilir miyim sence?"

Seungmin hyunjin ile göz teması kuramıyordu başını iki yana salladı ve hyunjin çenesinden tutup gözlerini birbirine sabitledi.

"Bana bak seungmin, arkadaşlığımız bitmesin çünkü ben buna dayanamam ama duygularımı daha fazla saklamamı da bekleme lütfen."

"Hyunjin üzgünüm ama ben sana daha önce hiç o gözle bakmadım."

"Bir kerecik baksan ne olur seungmin bir kere lütfen, istersen sana o çocuğu unutmanda yardımcı olabilirim."

"Nasıl olacak o?"

"Beni sevmeyi denesen beni kırmasan olmaz mı ben seni tahmin ettiğimden çok seviyorum ve 4 yıldır bu acıya katlanıyorum anla beni."

Seungmin ağlayan hyunjin'e hiç dayanamazdı.

"Peki, deneyeceğim." demiş ve başını sallamıştı. Hyunjin'in daha fazla ağlamasına dayanamayıp sıkıca sarılmıştı... ilk aşkına.

Hyunjin'e söylemese de ilk tanıştıklarında seungmin de onu seviyordu ama sevgisini içine gömüp unutmuştu o sevgiyi, daha doğrusu sadece içindeki ışık sönmüştü. Tekrar yanıp yanmaması hyunjin'e bağlıydı.

(flasback end)

görünüşe göre hyunjin adam ampülü değiştirdi wldnekwkdonfelnwosnsows tamam iğrenç bir espiriydi gidiyorum