verborgen verhalen - HS

hoofdstuk 14

P.O.V. Norah

Zodra ik wakker ben geworden, rek ik me eerst eens even flink uit. Ik lig in mijn bed, maar toch kan ik me niet herinneren dat ik zélf naar bed ben gegaan.

Zuchtend draai ik me om en dan merk ik ook dat ik andere kleding aanheb. Als ik naar beneden kijk, zie ik een zwart shirt. Ik boor mijn neus erin en ruik dan glimlachend Harry.

Zachtjes grinnik ik. Hij zal waarschijnlijk wel diegene zijn die me naar bed heeft gebracht, want ik kan me er niets meer van herinneren. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht bij die gedachte. Nog een keer ruik ik aan het shirt; het ruikt echt vertrouwd.

Na nog even zo gelegen te hebben, besluit ik om uit mijn bed te komen. Ik vraag me alleen af wat ik aan moet trekken.

Mijn benen gooi ik over de rand van mijn bed. Ik rek me nog een keer uit en sta dan op mijn benen. Mijn deur open ik en kijk dan met mijn hoofd om het hoekje de gang in. Nadat ik dat gedaan heb, loop ik naar Niall zijn kamer.

Voorzichtig open ik zijn kamerdeur en kijk ook daar om de hoek. Als ik niemand zie, loop ik naar zijn kledingkast. De deuren daarvan open ik en dan zie ik een stapel truien liggen. Ik pak er één van de stapel.

Harry’s shirt doe ik over mijn hoofd en trek dan Niall zijn hoodie aan. Het shirt van Harry die ik vannacht aan heb gehad, pak ik ook weer op. De kamerdeur van mijn broer sluit ik weer en ik loop terug naar mijn eigen kamer.

Daar pak ik een broek. De hoodie van mijn broer is een beetje groot, maar het zit prima. Het shirt van Harry leg ik op mijn bed. Dan loop ik naar mijn badkamer en vul ik een glas met water. Ik pak een pilletje die dus voor die extra vitamines moet zorgen en slik dat dan met het water door. Wat een vieze nasmaak.

Ik haal nog even een borstel door mijn haar en loop dan trede voor trede de trap af.

“Góóéédemorgèèèn!” roept Niall opgewekt vanuit de keuken.

Ik loop rustig naar de keuken. “Ook hallo,” grinnik ik.

Op het kookeiland staan heel veel soorten broodjes uitgestald; kaiserbroodjes, croissants en pistolets. Ook is er veel beleg.

“Lekker geslapen?” vraagt Liam nadat hij een stukje brood heeft doorgeslikt.

Ik knik met mijn hoofd als antwoord op zijn vraag. “Ja, hoor. Zelfs beter dan andere nachten, geloof ik.”

Harry krijgt een glimlach op zijn gezicht. Ik kijk hem vragend aan. Hij schudt dan als antwoord, met diezelfde lach, zijn hoofd.

“Mijn truien zitten lekker, hè?” zegt Niall lachend, doelend op zijn trui die ik aan heb. Ik geef hem een scheve grijns.

“Zin om vandaag spullen te kopen voor je kamer en kleren te shoppen?” vraagt Louis vrolijk.

Natuurlijk: al mijn kleren liggen nog bij mijn vorige huis. En mijn gitaar! Dit had ik me nog niet gerealiseerd… Blijkbaar merkt Louis dat er iets is, want hij kijkt me verbaasd aan. Ik schud mijn hoofd een beetje. Hij haalt één wenkbrauw op, maar dan kijk ik weg.

Aan de andere kant: dat ik nu mijn gitaar niet meer heb, is niet echt een ramp, want ik ga toch nooit meer zingen. Of muziek spelen. Dat doet te veel pijn.

“Hier, alsjeblieft.” Harry haalt me uit mijn gedachten. Hij geeft me de broodjes aan.

“Dank je,” zeg ik met een glimlach. Hij lacht terug.

“Maar lijkt je dat wat?” vraagt Louis aan me. Oh ja, hij vroeg net iets.

“Ja, lijkt me super leuk! Maar jullie gaan echt níét te veel geld aan me uitgeven, hoor,” waarschuw ik ze alvast terwijl ik de jongens één voor één aankijk.