verborgen verhalen - HS

hoofdstuk 19

P.O.V. Norah

Toen ik naar beneden ging richting de keuken om ontbijt te halen, was Liam al beneden. Eerst was hij even stil van verbazing, maar toen barstte ook híj in lachen uit bij het zien van mijn gekleurde haar.

Na hem net hele verhaal verteld te hebben, zei hij dat hij me zielig vond. Ik geloofde het alleen niet heel erg, want hij zei het met zo’n glinstering in zijn ogen die mensen alleen hebben als ze hun lachen moeten inhouden.

Niall kwam even later ook zijn bed uit. Hij had het eerst niet door, waarschijnlijk doordat hij niet helemaal honderd procent wakker was. Pas toen hij en ik de vaatwasser gingen uit- en inruimen, had mijn broer eindelijk door dat ik er anders uitzag dan normaal.

Ik heb hem er trouwens lachend de schuld van gegeven. Als mijn broer namelijk gewoon wakker was, had ik bij hem kunnen douchen. Dan zat ik nu dus niet met roze haren. Niall had daarop als antwoord grinnikend zijn hand door mijn haar gehaald.

Ook had ik daarna nog even een ander shirt aangedaan, omdat ik niet wil dat er verfspetters komen op het shirt wat ik eerst aanhad, namelijk die met One Direction er op. Ik heb nu een shirt van Niall geleend die onder de verfspetters mag komen. Het is een simpel zwart shirt. Iets te groot, maar dat zit juist lekker.

Nu zijn we in mijn kamer om te bekijken welke kleuren welke muur gaat krijgen. We hebben vier potten verf: een rode, een blauwe, een groene en een gele. Doordat ik eerst niet in de bouwmarkt kon besluiten welke kleuren het uiteindelijk zouden worden, hebben Harry, Louis, Zayn -die er ook bij was- en Liam elk een kleur uitgezocht. Niall was er ook nog bij, maar hij vond dat de andere jongens mochten kiezen aangezien hij bijna de hele inrichting van de kamer heeft gemaakt.

Harry had de pot met groene verf, Louis de blauwe, Zayn de gele en Liam de rode. Na een korte uitleg had ik te horen gekregen dat dat de kleuren van hun microfoons waren tijdens de concerten van One Direction. Niall had natuurlijk al de Ierse vlag in mijn kamer opgehangen. Zo heeft elk van de jongens kunnen meebeslissen over de kleuren van mijn nieuwe kamer.

Het plafond blijft wit, hebben we besloten. “Ik denk dat rood en geel daar moeten,” wijst Liam, “en blauw en groen op die muren.”

Niall daarentegen is het daar niet mee eens. “Ik zou juist rood en blauw op die muren doen, en geel en groen dáár.”

Nadenkend tik ik even met mijn vinger tegen mijn kin. “Wat als we geel en blauw juist aan deze twee kanten verven, en rood en groen op die andere twee muren?”

We vinden deze optie toch nét iets leuker, dus beginnen we met verven. Tenminste, niet met z’n allen, want dat gaat waarschijnlijk niet goed komen. Harry, Liam en ik gaan verven, en Niall en Louis gaan in de muziekkamer nog verder werken aan hun album. We beginnen met de gele kleur, die komt op de muur waar mijn bed staat. Die spullen zijn nu wel weg uit mijn kamer, want anders zou alles onder de verfspetters zitten.

Harry en Liam pakken beide een roller, zij gaan vanaf bovenaan de muur naar beneden verven. Ik doe het randje van de plint. Met mijn lengte kan ik namelijk niet helemaal bij bovenaan van mijn muur. Op mijn hurken zit ik op de grond en ik ben heel secuur bezig.

We hebben een radio opgezet zodat we met muziek kunnen werken. Geregeld komt er een liedje van de jongens op en dan zingen Harry en Liam weer keihard mee. Soms komen er liedjes op van voor hun pauze, en soms komen er solo liedjes. Watermelon Sugar van Harry heb ik nu al twee keer gehoord.

Na een poosje hebben we de gele muur alweer af. “Dus, welke kleur nu?” vraag ik.

“We kunnen allemaal een eigen kleur doen? Misschien zijn we dan ook wel eerder klaar,” stelt Liam voor.