Tuğgeneral'in Yiğeni

5. BÖLÜM

Selamlar!

Nasılsınız, iyi misiniz? Dersler nasıl gidiyor?

Sınavlarınız nasıl geçti? Benim için biraz kötüydü, inşallah ikinci sınavlarda düzelir.

İyi okumalar.

♤♤♤

Amelya'nın Anlatımıyla

Bir insan mesleğini sevdiğini nasıl anlar diye sormuşlardı zamanında. O zamanlar daha küçüktüm, böyle şeyleri bilmezdim. Küçükken her zaman etrafta sizin düşündüğünüz gibi asker olacağım diye dolanmıyordum. Savcı olacağım diye dolanıyordum ancak anne ve babamın vefatı beni derinden etkilemiş, asker olmama sebebiyet vermişti. Yine de ne kadar güzel bir meslek seçtiğimi şimdi anlıyorum, bir insan mesleğini seviyorsa çalıştığı yerde ne zaman işim biter diye saatleri, dakikaları saymaz.

Ben mesleğimi, askerliği çok seviyorum. Benim için bir zevk, iş değil. Ne zaman bana görev var deseler nerede olduğuma bakmam. Göreve bakarım, işimi, nerede olduğumu düşünmem görevimin peşinden koşarım.

Az ailemizi bırakmadık bu meslek için. Zaten bu mesleği seçerek ailemimizi arkamızda bırakmamış mıydık? Senin bu mesleğini seçmene ne sebep oldu deseler heralde ailem derdim. Her zaman arkamda olduklarını hissettirmekten çekinmediler. Onların asker olmasıda tabiki mesleğimi seçerken beni oldukça etkilemişti.

Onlar mesleklerini yaparken her zaman mutluydular, her zaman da mesleklerinden gurur duydular. Tabii vatanlarını nasıl bu kadar güzel sevdiklerini görmekte beni oldukça etkilemişti. Bu mesleği seçmemden dolayı benimle de gurur duydular. Eminimki şu an beni nereden izliyorlarsa hala gurur duymaya devam ediyorlardır, edeceklerde.

Ben mesleğimi iş olsun diye değil; bu vatanı korumak, masumları ve günahsızları korumak, en önemlisi de zamanında onca şehit olan kişinin kanını yerde bırakmamak için bu mesleği yapıyorum. Her zaman da sonuna kadar her ne şartta olursa olsun bu mesleği yapacağım için yemin ettim.

Yemin etmemiş olsaydım yine bir şey değişmezdi. Ben bu vatanın evladıyım, tabiki bu vatanı da koruyacak ve her şartta savaşacaktım.

Yine her zamanki gibi nerede olduğuma bakmadan görev emri geldiği gibi hastaneden ayrıldım. Hastanenin yanındaki taksi durağından taksiye bindim.

"Nereye kızım?" dedi amca. "Askeriye'ye gideceğim amcacım." dedim. Başını sallayıp onay verdi.

'Şükür sonunda biri neden oraya gidiyorsun, orada ne işin var demedi.'

Haklısın iç ses, sanırım bu durum insanların biraz olsun bazı algılarını kırdığını gösterirdi. Neyse bu da yine bir şeydi. Sonuçta o algılarını kırmayan bir sürü gerizekalı doluydu etraf. Kadın askerde olurdu poliste olurdu ya da herhangi bir başka işte olabilir. Bu işlerin hiçbiri cinsiyet işi değildir. Kadın ne isterse yapabilir ve emin olun ki bur kadın bir erkekten de güçlü olabilir.

Taksi şoförü ile yol boyunca bir şey konuşmamış, sadece yolun bir an önce bitmesini beklemiştim. Hastane biraz uzak olduğu için yol 20 dakika kadar sürmüştü.

Taksi durduğunda, "Ücret ne kadar?" dedim. Amca bana döndü. "50 lira kızım." Parayı çıkartıp verdim ve indim. Askeri kimliğimi gösterdikten sonra karargaha girip zaman kaybetmemek adına üniformamı giyinmedim, toplantı odasına çıktım.