Nasıl Piç oldum Anlatıyorum (İnci Sözlük)

Bölüm 8

odama çıktım,

zaten ıslak olan kafam tamamen donmuş durumda..ama pek umursadığım söylenemez..yatağa sırt üstü yatıyorum..ellerim ensemin arkasında..

öylece bakıyorum..tolga geliyor biraz sonra içeri..

o da oturuyor kendi yatağına..

gitti beyler..bu kadar işte..okan kanka, gitti.

babası müdür oldu, çok daha büyük biri artık..bir dahi olduğunu zaten biliyordum, artık hak ettiği yerde olacaktır..

okan, amerikada muhteşem bir hayatı olacaktır..kesin..bir kaç ay sonra belki beni hatırlamaz bile,

başka tsigalkolar la tanışacaktır..engin ruhunun, babacan tavırlarının gücü başkalarını kollayacaktır artık..başkasına destek verecektir omuzları, başkalarını yüreklendirecektir sözleri..başkalarıyla gülecektir hayatın şaklabanlıklarına, başkalarıyla hüzünlenecektir acılarına..

karı gibi oldum ulan bu hayat yüzünden..şu son bir ayda bu ikinci ağlayışım, koca adam olmuşum..sakalım var..yakışıyor mu?

demeyin..

ben, birlikte bir geleceğimiz ve hayallerimizin olduğu bir kardeşimi gömdüm az önce..çıkıp gelmez..hiç boşuna teselli vermeyin..

öyle yattım biraz..ara ara yüzüm ekşidi, yine gözlerimin kenarlarından sızdı bir şeyler..göz yaşı değil onlar..başka..

hava hafif karardı..

tolga seslendi arkamda kalan yatağından,

"gidelim mi abi?"

"gidelim" dedim. tereddüt bile etmeden.

kalktım, sessizce giyindik,

önceki bölümlerde pub diye tasvir ettiğim yere doğru gitmek için çıktık yurttan,

ve bu kez,öncesinde tolganın yaralarına bandaj olan bu mekanın, teselli etmesi gereken fazladan bir kişi daha vardı..

http://fizy.com/tr#s/1agyo9 

epey içtik o gece yine..

epey konuştuk..

birbirimize yalandan teselliler veremiyoruz çünkü ikimiz de hırpalanmışız..ama tabi benim hasarım, kimseninkiyle kıyaslanamaz..

bilmem kaçıncı biradan sonra saate bakmak geldi aklıma, 3 mesaj, 1 de çağrı gördüm..görmeye imkan bulamadığım.

mine aramış, mesaj atmış..önce selam diyor..sonra hişt pişt diyor..sonra uyanınca beni ara diyor... 

hiç birini cevaplayacak gücüm yok..

telefonu tamamen kapıyorum.

beyler,

size şunu söyleyeyim,

mutluluklar, tutkal gibidir..evet..birbirine yakınlaştırır, yapıştırır adamı..

ama o mutluluklar, kaybolmaya görsün..ıslanmaya görsün o tutkal..eskimeye görsün..

kopuverir anında o insanlar..zorlarla, zorluklarla karşılaştıklarında.

acılarsa,

perçin gibidir.

öyle bir birleştirir ki insanı, ne rüzgarlar, ne yağmurlar, ne ateşler ne sular ayıramaz onları..

işte bu nedenledir ki, acılarla birbirine yaklaşan insanların dostlukları da, aşkları da , ailelik mevhumları da, mutlulukla birbirine yaklaşanlara göre çok daha sağlam olur.