madness

Part 7

رو به روی جونگکوک نشسته بود و هر از گاهی زیر چشمی اون رو میپایید.
پسر از وقتی وارد خونش شده بود تنها یک احوال پرسی ساده کرده بود و حالا به نظر میرسید که اون جداً غرق تفکراتش شده، جوری که به مدت ۲۰ دقیقه فقط چنگالش رو توی ظرف غذا میچرخونه و به کلی جیمین رو که روبه روش نشسته بود رو فراموش کرده.

بعد از چند دقیقه که سخت مشغول نظارت بر رفتار دونگسنگش شده بود، بالاخره صبرش تموم شد و چنگالش رو با شدت توی بشقاب پاستا پرت کرد.
در همون لحظه جونگکوک که انگار شکه شده باشه تکون کوچکی میخوره و بالاخره تصمیم میگیره نگاه گیجش رو از غذاش به هیونگش بده تا ببینه چه مشکلی پیش اومده.

_"هیونگ چیزی شده؟"

جیمین که انگار با شنیدن اون حرف منفجر شده باشه بالاخره کنترلش رو از دست میده.

+"چیزی شده؟؟؟ از من میپرسی؟؟ یکی باید اینو به خودت بگه جناب جئون!! بگو ببینم چی شده که حتی حاضر نمیشی با من درمیونش بذاری هااا؟؟؟ دکترت چیزی گفته؟ حالت بدتر شدهه؟؟ بنال ببینم از ظهر تا حالا چه اتفاقی افتاده که اینقد پکر شدییی!"

حالات صورت پسر کوچکتر به یکباره تغییر میکنه. این بار میشد علاوه بر خجالت زدگی کمی هم شرمندگی رو از چهرش تشخیص داد.
با این حال پسر با ارامش از پشت صندلیش بلند میشه و میز غذا خوری رو ترک میکنه.

+"هویی کجا میریی؟؟ هنوز کارم باهات تموم نش_"

جونگکوک این بار با چهره ای جدی برمیگرده و کارت کوچکی رو که رفته بود تا از جیب کتش برداره رو مقابل صورت هیونگش میگیره.
جیمین همونطور که با قیافه ای متمرکز شده ظاهر کارت رو بررسی میکنه ناگهان چشمش به اسم حک شده ی روی کارت میخوره و همون موقع صورت حیرت زدش رو به سمت جونگکوک برمیگردونه.

+"...اینو از کجا تونستی گیر بیاری؟..."

-"خودش...خودش بهم داد"

+"نگو که باز رفته بودی بار... جونگکوک مگه بهم قول ندادی؟؟ قول ندادی که دیگه پاتو اونجا نذاری؟؟؟..."

جیمین نگاه غمگین و سردرگمش رو تو صورت جونگ کوک میچرخونه.

+"بهم بگو کوک... امروز قرار بود بری دکتر. چجوری کارت به اینجا کشید؟؟"

-"محض رضای خدا جیمین،کی گفتی که رفتم بار؟ تویه بیمارستانش دیدمش."

جیمین با کلافگی دستی تو صورت خودش میکشه عو به کارت خیره میشه. مثل اینکه قرار نبود کیم تهیونگ برای همیشه از سرنوشت جونگ کوکش خط زده بشه.
بار دیگه به صورت جدی و در عین حال سردرگم دونسونگش خیره میشه.