Five

389 17 2
                                    

Lalisa Manoban



"Lis! Come on, wake up!"


I'm wide awake, Jen. Gusto ko lang sulitin na nandito ka sa tabi ko.

Yes, she's in my room now. Basta nalang talaga siya pumapasok sa bahay at room ko ng walang paalam. Well, she's welcome here naman anytime.

Naramdaman kong humiga siya sa tabi ko at niyakap ako. I can feel her warm breath brushing through my neck.



Oh God, is this real? If not, please don't wake me up just yet.



"Pue-pue, wake up now, please.." Her soft voice makes my heart beat madly over and over again. Her effect on me is really terrifying. I need to calm down.



"I-I'm awake now. I--I can't breathe, Jen.." Malapit na talaga akong maubusan ng hangin sa ginagawa niya sakin. She'll be my cause of death.



"Five minutes.. You're so warm, pue-pue." Imbes na bumitaw ay mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin. "Nagpromise ka, today na natin sisimulan ang preparations for Bobby's birthday, remember?"

All the excitement vanished in an instant. Oo nga pala, she needed me for Bobby's birthday. As much as I want to stay like this forever, hindi pwede.


"Magbibihis lang ako." I heard her giggles bago siya tuluyang bumitaw sa pagkakayakap sa akin. Tanging pagsara na lamang ng pinto ang narinig ko bago muling balutin ng katahimikan ang buong kwarto.


Ilang minuto ko muna pinakalma ang sarili ko bago tinungo ang banyo at inayos ang sarili. Pagkalabas ko, naabutan ko siyang natutulog sa couch. Naupo ako para makalevel niya.


Everything about her is perfect. I didn't mean to fall in love with her, but I did. I know it seems there is no chance for us to be in a relationship. Yet, I fell for her, unpredictably.


It makes me wonder if Jen just hasn't fallen in love with me, yet. Or maybe she already have, but she's just scared. She's not brave enough to take the risk of following her heart and taking that one step towards me. Even though I, with all of my effort, would take million steps towards her.


Damn! Sige lang, Lalisa Manoban, libre lang mangarap.


I chuckled with that thought. I am just fooling myself.


I lightly pinched her mandu cheek to wake her up. Pagmulat ng mga mata niya ay agad siyang napangiti  nang makita ako.



"Nagbreakfast ka na ba?"



"Hindi pa, pinuntahan kasi kita kaagad dito." Excited makita ako, eh? Haha! Sige lang, Lisa, libre mangarap.



"Kain muna tayo, okay?" She just nodded at marahang bumangon at naglakad patungo sa dining table. Habang kumakain kami ay si Bobby pa rin ang bukambibig niya.

Undying Love || JenLisaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon