[Maraming salamat po sa pag suporta muli sa akin hanggang dulo, at sana po ay muli niyo akong suportahan sa bagong istorya na aking gagawin, posted na po ang "Rewrite Our Stars: Señorita Book 2". Maraming salamat po. 🙏🙏🙏]
Jennie Kim
"Hoy, Jenduek! Ano ba? Stop pouting, mukha ka ng bibe."
We are here at the cafe, pinilit kasi ako ni Jisoo na samahan siya kahit ayoko. Ayokong iniiwan si Lisa mag-isa, pero pinilit na lang din ako ni Lisa para naman daw hindi lang siya yung nakikita ko. She made sure na kasama niya si Rosie while I'm away.
But hell! She was so busy the whole day. Tinatanong ko kung anong meron but she said it's a secret.
"She's not answering her phone!"
Tinawanan lang ako ni Jisoo at nagkwento na ng kung ano-ano. Iniiba nya ang topic kapag si Lisa na yung napag-uusapan. Bakit kakaiba mga tao ngayon? Ang weird..
Sa totoo lang, wala akong maintindihan sa sinasabi ni Jisoo kasi lipad ang isip ko. Nag-aalala ako na baka may mangyari na naman na hindi maganda sa kanya habang wala ako sa tabi niya.
"Jenduek, let's go na."
Hindi na ako nagtanong pa at kusa nalang akong sumama sa kanya. Nang makarating kami sa bahay namin, nakapatay lahat ng ilaw.
Wtf! Akala ko ba nandito lang sila sa bahay?! Damn it!
Agad akong bumaba at hindi na nagpaalam kay Unnie. Nakalock yung main door! Damn! I'm getting irritated now. Wtf!
"LISA! OPEN THIS FCKNG DOOR NOW!"
Nakailang katok na ako hindi pa rin bumubukas ang pinto. I tried to call her again but she's not answering her damn phone!
"GODDAMIT, LISA!!"
Biglang dumilim ang paningin ko dahil may nagblindfold.
"What the hell!!"
I was about to throw a punch kung sino man to ng bigla siyang tumawa at niyakap ako.
This scent..
"Calm down, honey.."
"What the hell, Lisa! Papatayin mo ba ako sa pag-aalala sayo?!"
BINABASA MO ANG
Undying Love || JenLisa
FanfictionUndying love is constant; it's permanent and eternal. It's a love story of two people that has no ending. Even if the sun forgets to rise or the flowers forget to bloom the love that they have will never break them apart and even if the mind might...