Yaz Yağmuru ۵ NamMin✔️

۵ Hediye

Yorum ve oylarınızı bekliyorum!
240 okunmaya 50 oy geliyor geri kalanlar ne yapıyor acaba???
canım diğer okuyucularıma laf yok😘😘

Bugün o büyük gün gelip çatmıştı, sonunda nikah olacak ve Jimine göre her şey bitecekti.
Bütün gece uyuyamamış düşünmekten gözüne uyku girmemişti. Namjoonun ona olan tavırları kafasını karıştırırken dün akşam alfasının ve omegasının çoktan bağlandığını anlamıştı.

Çünkü o da kendisi gibi özel kokuyu hissediyordu. Yağmur gibi demişti ama öyle basit alelade yağmur değil, yaz yağmuru gibi koktuğunu söylemişti. Kendisine olan bakışları hala zihninde saklıyken bugün Jiwanla nasıl evlenecekti ki?

Bunu kendine mecbur görüyordu ama en büyük kötülüğü kendisine yapıyordu. Kurdu onunla asla konuşmazken Jimin ailesinin yardımıyla hazırlanıyordu. Kendinin elini kaldırcak enerjisi yoktu ve başında olanların onu süslemesini sessizce izliyordu.

Taehyung 'arkadaşından' eve erken saatlerde gelip evdekilere yardım etmeye başladığında Jungkookun şüpheli bakışları onun üzerindeydi. O bahsettiği akadaşıyla uzun zamandır küs olduklarını biliyordu ve bu olayı nikah bitince etraf sakinleşince abisiyle konuşacaktı.

Yeji Jimine acıyan gözlerle bakarken keşke yardım edebilsem diye düşünüyordu ama o daha kendine bile yardım edemiyordu ki. İkisinin kaderi benziyordu ama asla aynı değildi. Jiminin ki çok daha kötüydü...

"Bu hanbok sana çok yakıştı Jimin, içinde parlıyorsun."

Yeji çatallaşan sesiyle arkadaşının yanına oturduğunda saçlarını okşayıp burukça gülümsedi. Jimin de ona karşılık gülmeye çalışırken gözlerinin dolmasına engel olamıyordu. Bugün bol bol ağlayacaktı buna emindi.

"Jimin hiç bir şey için geç değil biliyorsun değil mi?"

Jimin ayağa kalkıp aynada üzerini düzeltirken başını iki yana sallayıp derin bir iç çekti.

"Çok geç Yeji..."

Aynalı masanın çekmecesini açıp tarif kitabını çıkarttığında göğsüne bastırıp Yejiye dönmüştü.

"Bunu sana verebilir miyim? Nikahtan sonra alacağım zaten sadece bir şey olsun istemiyorum."

Ona doğru uzattığında gülümsemiş ve Jiminin elinden alıp başını sallamıştı. Ondan başkasına veremezdi zaten herkesin aklı bir karış havada olacaktı ve misafirlerle ilgileneceklerdi ama Yeji ona nikaha kadar gözü gibi bakardı.

Yenge ve halası içeriye girdiklerinde oğullarını ilk defa geleneksel evlilik kıyafetiyle görünce duygulanmışlardı. Keşke abim ve yengem de burada olup oğullarının evliliğini görselerdi diye geçirdi aklından Sooyan. Jiminin bir yanının eksik olduğunu biliyordu ve bunun için de ayrıca üzülüyordu.

"Canım oğlum benim çok güzel olmuşsun, yüzün gibi bahtında güzel olsun. Alfanla çocuklarınızla güzel bir ailen olur umarım."

Jimin bir şey dememiş sessiz kalmıştı, birlikte aşağıya indiklerinde salonda bekleyen ailesinin yüzünde buruk bir mutluluk vardı. Bu eve girdiğinde yaşı küçüktü ve hepsiyle kocaman bir aile olmuştu. Anne babasının yokluğunu hiç hissettirmemişler kendi çocukları gibi bakmışlardı. Jimin bunun için minnettardı ve haklarını ödeyemezdi.
Gözü ilk babaannesine çarptığında yaşlı kadın yutkunmuş ve kollarını açıp torununa sarılmıştı. İkisinin sarılması diğerlerinin gözlerini doldurmuştu bile.

"Biz hep senin yanındayız bunu unutma tamam mı? Sen hep bu ailenin parçası olacaksın, başka aileye gidiyor olabilirsin ama burada hep bir kapın var, sana asla kapanmayacak."