A Thousand Wounds

Wound 38

Wound 38

"Ilang araw ka sa Luisiana?"

Napako kay Cleyton ang aking tingin nang basagin niya ang katahimikan.

We're already on the road for two hours, and in the span of that time, no one spoke between the two of us.

"I'm planning to stay for three days. Kailangan kong bumalik after the holy week dahil may klase pa ako. I need to finish my thesis for me to graduate."

Hindi ito sumagot ngunit nakita ko ang kaniyang pagtango.

"Where will you stay? If you want, 'dun ka na lang sa bahay."

Saglit akong natigilan nang may napagtanto dahil sa kaniyang sinabi.

Wala nga pala akong uuwian roon. I can't go back to our old house because for sure, the old woman is there.

"Hindi ba ako makaaabala sa inyo? I can stay in a hotel naman. Besides, susunod rin si Mama bukas, and she'll join me."

Pinasadahan ako ni Cleyton ng seryosong tingin bago bumalik ang mga mata sa kalsada.

"Masyadong magastos kung maghohotel pa kayo. Sa bahay na lang kayo tumuloy. Mas convenient pa dahil nandun si Tonton."

Binalot kami ng katahimikan. I bit my lower lip and gave in. Kating-kati na ang dila kong tanungin siya tungkol sa bagay na iyon.

Bakit ganito na lang siya kung makaasta sa akin? Akala ko ba ayaw na niya? Why do I feel like he still cares?

"Cleyton, why are you really doing this?"

Muli niya akong liningon, but this time, he had his brows furrowed.

"What's wrong with what I am doing?"

"Akala ko ba naiintindihan mo na ang punto ko. I told you I don't want anything to do with you anymore, kaya bakit ganyan ka kung makaasta?"

"Paano ba ako umasta, Belle? I'm just being civil to the mother of my child. Alin doon ang masama?"

Nang wala siyang narinig mula sa akin ay nagpatuloy siya.

"I know, and I remember what I have said to you, and up to now, I still uphold those sentiments. Alam kong wala na akong aasahan sa ating dalawa. What I'm doing right now is out of my concern to you."

Kumunot ang aking noo at nagdududang pinagmasdan siya.

"Eh bakit mo ako sinusundo ngayon kahit na may trabaho ka?"

Bumiyahe siya ng limang oras para lang sunduin ako. Hindi ba effort ang bagay na 'yon?

Naghinang ang aming mga mata. He might have seen the disbelief all over my face that he sighed deeply.

"Because Tonton asked me to.."

Natahimik ako sa kaniyang sinabi. Sapat na ang rasong iyon para maniwala ako.

"Look, if you don't want me around you, I'll try my best to avoid you. That is if I can.. You know that we are both co-parenting Tonton. As much as you want me gone, alam mong ama pa rin ako ni Tonton."

Nanatili akong nakatitig sa kaniya habang siya'y nakatitig lamang sa harap. Just when I thought he wouldn't face me, he did the opposite.

Napaawang ang aking labi nang bumalik ang kaseryosohan sa kaniyang mga titig.

"Just ignore me like what you have always been doing. Hayaan mo na lamang akong magpakaama sa anak ko."

After that talk, I have no other things to say.