HEYHAT

NASİPSİZLER

Beşikten mezara bir eşikten öbür eşiğe yuvarlanan ömrümüzün garip bir sanrılar silsilesinden farkı yoktur,
Zelzele gibi bir his sardı küçük Neva'yı,çaresizlik içinde geçen sefil yüz yıllık altı yaş ağır yükler hissettiriyordu sırtında.
Ayağa kalkacak gücü bile olmadan,akşamın bir vakti,bir başına...
Babaannesinin yanına doğru korku endişe ve üzüntüyle zar zor yanaştı,elini tuttu,üzerine eğilip başını kaldırdı.
"Kalk! Kalk! Kalk babaannee."
Bir karşılık alamadı,vücuduna baktı,bir yara yoktu.
Gözleri dolup endişe ile durumu idrak edemeyicede avazı çıktığı kadar bağırdı, imdat,feryad eyledi.
Az sonrada karanlığın içinden ellerinde bir sopa ve gaz lambası ile en yakın komşuları Hacer Hanım ve eşi Muhsin Bey.
Hızlı adımlarla koşup geldiklerinde
Muhsin bey;
+Yavrum ne oldu!
-Amca baktım bu haldeydi.
Hacer Hanım;
+Muhsin kibrit ver,
Tütsü yakayım,bayılmış Firuzan Hanım.
-Vah vah,Al! al,hatun.

Yavaşça uyandı Firuzan
+Oyy başım,Vah sırtım.
Muhsin bey;
-iyi misin Firuzan hanım!
+Ne! Nerdeyim?
Ne oldu bana? Neva,Neva nerde?

Neva;
+Babaanne iyiyim,burdayım ben.

Muhsin Bey ve Hacer Hanım
Firuzan hanımı kaldırıp evin içine getirdiler,biraz kendine gelincede bir bardak su alıp getirdi Neva.
Suyunun yarısını yudumladı,odanın tavan köşelerini süzdü,Hacer Hanım ve Muhsin efendiyide...
Hafif dogruldu,alnındaki soğuk terleri koluyla sildi,dönüp;
+Hacer Hanım,Muhsin Kardeş
Allah razı olsun,yaşlılık,hakkınızı helal edin.
Hacer Hanım;
-Firuzan abla,öyle deme,komşu değil miyiz,hoş helal olsun.
Sana ne oldu,nasıl oldu?
+Vallah Hacer,hic mi hiç hatırlamıyorum,gözümü açar açmaz baktım ki siz başımdasınız.
-Aman abla,dikkat et,vallah halinize çok üzülüyoruz.
+Allah kimsesizlerin kimsesidir Hacer,
Allah sizdende razı olsun,yardımımıza hemen kostunuz.
-Abla ne demek,biz gidelim,var mı bir diyeceğin?
+Yok Hacer,çok sağol,Allah razı olsun.

Hacer Hanım ve Muhsin Bey çıkıncada doğrulup onları kapının önüne kadar uğurladı,dönüp kapıyı kapattı,kalan suyunu içti.
Neva dizinin dibinde kendi derdini halini unutmuş şekilde,ağlamaklı...
+Kızım gel bakayım,üzülme iyiyim ben.

İyice yanaşıp başını nenesinin dizine koydu,Neva.
-Neyin var,ne oldu san,iyi misin?
Bir tebessümle;
+Endişe etme,turp gibiyim yavrum.
-Nenee
+Efendim kuzum.
-İnsanlar yaşlanınca ne oluyor,ölüyor mu?
-Kuzum,bunları niye düşündün sen?
Hayır tabiki,nasip ne zaman biterse o zaman ölüyor insanlar.
+Annemle babamın nasibi yok muydu?
-...evet Kızım,nasipsizlerdi...