Amore//Damiano David

Έρωτας

*Θα έχουμε εναλλαγή των pov καθώς η αφήγηση είναι λίγο περίεργη, ελπίζω να μην σας μπερδέψω*

✨Damiano's pov✨

Όλο το βράδυ σκεφτόμουν πόσο πολύ ήθελα να της μιλήσω. Ένιωθα τόσο έτοιμος, αλλά ταυτόχρονα φοβόμουν τόσο πολύ. Τελικά πάλι τα έκανα θάλασσα γιατί με κυρίευσε ο πανικός και ο φόβος. Προσπαθούσα να το παίζω χαλαρός κάθε φορά που ήμουν μαζί της. Βέβαια πάντα κατέληγα να μην μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου όταν ήμουν δίπλα της. Ήταν τόσο δύσκολο να την βλέπω να χαμογελάει και να μην την έχω στην αγκαλιά μου. Να τη βλέπω να κοκκινίζει κάθε φορά που της κάνω ένα κομπλιμέντο και να μην μπορώ να τη φιλήσω. Από την πρώτη στιγμή που την είδα κατάλαβα πως δεν θα έβγαινε εύκολα από το μυαλό μου. Και πράγματι δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου. Και αντί να της πω όσα νιώθω, κάθε φορά τα κάνω όλο και χειρότερα τα πράγματα. Γιατί μου έρχονται στο μυαλό όσα είχαν γίνει με τη Rebecca. Καταλήγω να πληγώνω και τη Summer και τον εαυτό μου, γιατί με πλήγωσαν άλλοι. Ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να κοντρολάρεις το μυαλό σου και τον φόβο σου.

Την έβλεπα να απομακρύνεται βιαστικά. Τα δάκρυα μου άρχισαν να πέφτουν ένα ένα στα μάγουλά μου. Την είχα πληγώσει για μία ακόμη φορά, απλά και μόνο γιατί δεν ξέρω να εκφράζω τα συναισθήματα μου. Μόλις την έχασα από τα μάτια μου μπήκα ξανά μέσα στο μπαρ. Κάθισα στη θέση μου και κοίταξα το κενό.

«Τι έγινε ρε;» ρώτησε ο Ethan ανήσυχος.

«Που είναι η Summer;» ρώτησε η Victoria και ανασηκώθηκε από τη θέση της.

«Πήγε σπίτι. Σκατά τα έκανα.» τους είπα και τους κοίταξα με βουρκωμένα μάτια. Και οι τρεις κατέβασαν το κεφάλι τους.

«Τι της είπες;» ρώτησε ήρεμα ο Ethan.

«Αυτό είναι το θέμα. Ότι πάλι δεν της είπα τίποτα. Και εκείνη κατάλαβε ότι ήθελα να της ρίξω άκυρο. Και έφυγε με κλάματα.» είπα και πέρασα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου.

«Ρε Damiano...» είπε η Vic περισσότερο απογοητευμένη παρά θυμωμένη.

«Ναι το ξέρω είμαι μαλάκας.» είπα λίγο πιο έντονα από όσο ήθελα. Πήρα μία ανάσα να ηρεμήσω και ξαναμίλησα, «Συγγνώμη... απλά τα έχω κάνει τόσο χάλια. Και δεν ξέρω πως να βρω το κουράγιο να τα συμμαζέψω.» είπα και με κοιτούσαν σιωπηλοί.

«Μόνος σου δυσκολεύεις τον εαυτό σου. Κάνε αυτό που σου βγαίνει.» είπε ο Thomas και με κοίταξε. Δεν απάντησα. Έκανα νεύμα στη σερβιτόρα να έρθει για παραγγελία.