Η Summer ήταν πάντα ντροπαλή. Η Summer δεν ήταν κοινωνική. Η Summer δεν έκανε πράγματα που ήθελε στη ζωή της, γιατί η ντροπή στεκόταν πάντα εμπόδιο. Η Summer γνώρισε τον Damiano.
Και έτσι απλά η ζωή της άλλαξε από τη μία στιγμή στην άλλη. Και οι δύο...
Καθόμουν στο γραφείο μου και παιδευόμουν πόση ώρα πάνω από μία κάτοψη ενός κτιρίου. Αυτό που έκανα δεν έβγαζε κανένα νόημα και πραγματικά ήθελα να τα παρατήσω και να αρχίσω να κοιτάω το ταβάνι. Έτριψα τα μάτια μου από την κούραση και κοίταξα έξω από το παράθυρο μου. Είχαν περάσει δύο μέρες από την πρόταση του Luca και ακόμη δεν είχα μιλήσει με τη μητέρα μου. Δεν ήθελα να την δω, πόσο μάλλον να βρεθώ στον ίδιο χώρο με τον Luca. Αντιθέτως με την μητέρα μου, ο πατέρας μου κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αυτές τις δύο ημέρες με έπαιρνε πολύ συχνά τηλέφωνο για να τσεκάρει αν ήμουν εντάξει. Όσο και αν ήθελα να του εξηγήσω επέλεγα πάντα τη σιωπή. Δεν ήθελα ο Luca να τους κάνει κακό ή να συνεχίσει τα ψέματα. Η σιωπή μου βοηθούσε στο να προστατευτούν οι άλλοι. Κι ας πληγωνόμουν εγώ.
Τουλάχιστον το καλό της υπόθεσης ήταν ότι με το Damiano ήμασταν κάπως καλύτερα. Από ότι κατάλαβα άρχισε να βελτιώνει και τη σχέση του με τα παιδιά. Βέβαια είναι ακόμη πολύ νωρίς για να ξέρω πως θα πάει. Ακόμη ένιωθα λίγο άβολα, αλλά το να ξεχάσω ό,τι νιώθω για αυτόν ήταν σίγουρα η καλύτερη λύση. Άλλωστε δεν θα μπορούσα να "σηκώσω" κάτι συναισθηματικό στη φάση που είμαι. Συν ότι αποφασίσαμε να μην περιπλέξουμε τα πράγματα μεταξύ μας. Ο Damiano είναι καλός μου φίλος και αυτό μου φτάνει.
Εφόσον δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ αποφάσισα να ανοίξω το κινητό μου. Τσέκαρα τα μηνύματά μου. Δεν είχα κανένα από αυτόν... Ναι οκ ξέρω ότι είπα πως είμαστε φίλοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τον ξεπέρασα κιόλας. Δύο μέρες δεν φτάνουν για να ξεπεράσει κάποιος ή κάποια τον Damiano. Μήνυμα δεν μου είχε στείλει, αλλά είχε ανεβάσει ένα story με τον Ethan.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Είχαν πρόβα. Μου είπαν να πάω, αλλά αποφάσισα να μείνω σπίτι να διαβάσω. Μάλλον είχαν τελειώσει, γιατί είχαν περάσει αρκετές ώρες. Έκλεισα το κινητό μου και κοίταξα το ταβάνι. Ακούμπησα το κεφάλι μου.
«Γιατί είναι τόσο δύσκολο;» είπα στον εαυτό μου και χτύπησα τον εαυτό μου για να ξεκολλήσω.
