Amore//Damiano David

Κύματα

7 μήνες μετά-Ιούλιος🌊

Είχε τελειώσει η εξεταστική και το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά. Η θερμοκρασία ήταν πολύ υψηλή στη Ρώμη και ήδη σκεφτόμουν τη θάλασσα και τα κοκτέιλ. Συγκεκριμένα αύριο θα φεύγαμε για Κέρκυρα με τον Damiano. Αποφασίσαμε να πάμε στην Ελλάδα, καθώς δεν είχε πάει κανείς μας και είναι τοπ προορισμός για καλοκαίρι. Για να μην αφήσουμε τα παιδιά με το παράπονο, είπαμε να πάμε μέσα Αυγούστου στη Σαρδηνία καθώς ο μπαμπάς της Victoria έχει ένα σπίτι εκεί. Οπότε θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. 

Το βράδυ πριν φύγουμε άρχισα να ελέγχω για πολλοστή φορά άμα είχα τα απαραίτητα στη βαλίτσα μου. Εννοείται πως ήμουν πάρα πολύ αγχωμένη πριν το ταξίδι, όπως πριν από κάθε σημαντικό πράγμα που έχω να κάνω. Τουλάχιστον ήξερα πως όσο διαρκούσε το ταξίδι θα ήμουν ήρεμη. Εκεί που τσέκαρα αν είχα πάρει το σωστό αποσμητικό για να μην αφήνει σημάδι στα λευκά ρούχα, άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Ήταν ο Damiano.

«Έλα.» του είπα και ταυτόχρονα έβλεπα εξεταστικά το αποσμητικό.

«Από το 1 μέχρι το 10 πόσο έχεις αγχωθεί;» είπε και γέλασε. 

«Εμμ κάπου στο 8.» είπα και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

«Α δηλαδή σε λίγο να φωνάξω ασθενοφόρο.» είπε και γέλασα.

«Υπερβάλεις.» είπα χαλαρά.

«Εσύ υπερβάλεις. Είναι μέχρι να φτάσουμε. Μετά όλα μια χαρά.» είπε και χαμογέλασα. Με ήξερε τόσο καλά.

«Το ξέρω... Εσύ είσαι έτοιμος;» τον ρώτησα και έκλεισα τη βαλίτσα μου.

«Σχεδόν... Βασικά έχω ακόμη δρόμο.» είπε και γέλασε.

«Θέλεις να έρθω να σε βοηθήσω;» ρώτησα χαλαρά.

«Νομίζω το χω. Αλλά άμα θέλεις πέρνα να βοηθήσεις αλλιώς.» είπε πονηρά και γούρλωσα τα μάτια μου. Δεν μπορούσα ακόμη να συνηθίσω αυτά που πέταγε.

«Damiano.» είπα έντονα.

«Τι;;; Για το σπίτι μιλούσα.» είπε θέλοντας να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

«Ναι για το σπίτι. Πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι για αύριο.»

«Ε δεν θα σε κουράσω και πολύ.» είπε με τον ίδιο πονηρό τόνο. Εγώ ρόλαρα τα μάτια μου και γέλασα.

«Άμα έρθεις να με πάρεις το δέχομαι.» παραδέχτηκα και χαμογέλασα.

«Ζορίστηκες.» απάντησε και τον ένιωθα να χαμογελάει έντονα.