Chapter Twenty-eight : Anger & Pain

14 2 0
                                    

Chapter Twenty-eight : Anger & Pain

Seinah's POV

     I'm livid.

     Sino ba namang kakalma kung isang demonyong tao ang nasa harapan mo? Hindi ko siya nilubayan ng masamang titig habang palakad lakad siya sa harapan ko. Kung pwede ko lang siyang bulyawan ay ginawa ko na, pero nakatali ang kamay at paa ko, naka duct tape ang bibig ko. Madali niya akong napabagsak kanina kahit nakatutok sa kanya ang baril na hawak ko, mainly because I'm weak already, my whole body is aching. Wala na kong nagawa at hindi na rin ako nakalaban dahil sa isang sipa niya sa akin ay nawalan na ako ng malay, hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay o kung ilang oras na akong nandito.

     "Oh, asan na ang tapang mo? You're so determined to piss me off earlier" Paolo said, referring to what happen to the restaurant,

| F L A S H B A C K |

     Nang makarating ako sa VIP room ng restaurant ng hotel ay wala pang tao, as expected. Naupo nalang muna ako at nilapag ang bag ko sa katabi kong upuan. The table is in hexagon shape, it's glass with a design of trees, nature, etcetera, and there are available chairs in each sides.

     'Nice design'

     "I'm waiting for someone, a man, he knows the reservation details so please guide him here" sabi ko sa waiter, he politely replied, hiningi ko na naman ang menu,

     "Just this Three-Cheese Mini Macs, juice, and a glass of water, can I also have the list of wines?" I said

     "Here ma'am"

     "Oh, then bring this wine after my friend arrives" I said, napatango naman ang waiter at saka umalis, I crossed my legs and my arms as I wait for Paolo Enriquez, I have his number, I called him earlier, I said I have to talk to him about something, he agreed quickly,

     Hindi naman nagtagal ay dumating na nga siya. He smiles softly at me before sitting to the chair across me. I also smile to him, pero sinuguro kong walang emosyon na makikita sa mukha ko.

     "I'm sorry I'm a late" Paolo Enriquez said,

     "You're not" I said and shook my head, "It's really nice to see you again"

     "Same here" he said and smile, saktong dumating na ang pagkain kaya hindi na muna ako nagsalita, nang makaalis ang waiter ay isinenyas ko sa kanya ang pagkain,

     "I already ordered some snacks, I hope you don't mind" I said, agad siyang umiling at bahagya pang natawa,

     "No, no, it's fine" he said, I smiled softly while staring at him sipping his juice,

     'You're every girl's ideal man, but...'

     He's smiling softly as he open the bottle of wine, sinalinan niya pa ang parehong naming wine glass, pagkatapos ay pawang inikot ikot niya ang wine glass niya, nakatitig pa siya don na parang scientist na pinagmamasdan ang ginawang mixture, tsaka siya uminom. Napaayos ako ng upo habang patuloy siyang pinagmamasdan. He even wipe his mouth and the handle of his glass with the table napkin. Masyadong malinis at seryoso.

     'He has a medical background after all'

     His smile is always plastered on his face even when he's eating or drinking. Malinis rin siyang tignan at mabango pa, hindi siya tulad ng ibang lalaki na masyadong matapang ang pabango, ang sa kanya ay parang pang baby. His hair is quite messy pero bumagay naman sa kanya. Ang simple ng pananamit ang nagpalakas ng karisma niya. Yung tipong bibihag sa puso ng ibang mga babae.

Detective Series 1 : Apple of the Eye (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon