wind | jikook texting

3.9

01.14

Bay Park :
Jungkook,
Jimin'in odasındaki sen misin?

Jeon Jungkook :
evet, benim
fakat siz neredesiniz?

Bay Park :
otoparktayım.

Jeon Jungkook :
neden gelmiyorsunuz?

Bay Park :
gelip gelmemekte emin değilim.

Jeon Jungkook :
bir sorun mu var?

Bay Park :
Jimin seninle mutlu
ve artık bana ihtiyacı yokmuş gibi.
yanında olamıyorum,
çünkü oğlum yanımda
acı çekerken ben ne yapabileceğimi bilmiyorum.
korkuyorum yanında durmaktan,
ona dokunsam zarar verecekmişim gibi
hissediyorum.

Jeon Jungkook :
Bay Park,
Jimin benimle mutlu
fakat sürekli sizi istiyor.
özlediğini, sürekli rahatsız etmemesi
gerektiğini söylüyor
ve emin olun,
en çok size ihtiyaç duyuyor.

Bay Park :
gelmeli miyim?

Jeon Jungkook :
siz bilirsiniz.

Bay Park :
o halde sabah geleceğim.

**görüldü
01.30**

" hyung, bir sorun mu var? "

" hayır bebeğim, yok.
bir arkadaşım yazdı. "
hızla telefonu cebine koyarken, endişeleniyordu.
Jimin, onun babasıyla konuştuğunu öğrenmemeliydi.
empati kuruyordu ve böyle bir şey yaşasa kendini kötü hissederdi.

" bu gece burada mısın? "

" ister misin? "

" evet. "

" o halde buradayım. "

" gerçekten mi? "

" elbette.
senin istediğin her şeyi yapmaya hazırım. "

" ben, babamı da istiyorum. "
Jungkook kanı donmuş gibi hissediyordu.
görmüş olabilir miydi?
sakin kalmaya çalışıp açıklama mı bekliyordu?
titrek bir nefes verdi küçük.
gözlerinin dolmasını umursamazken,
kafasını Jungkook'un boynuna gömdü.

" ah.. "

" yaklaşık 7 gündür yok, onu çok özledim. "

" farkındayım. "

" keşke hemen gelse. "

" eğer sözümü dinleyip uslu bir çocuk olursan, baban yarın gelecek.
söz veriyorum. "
güzel gittiğini düşünüyordu.
Jimin görmemişti, hiçbir sorun yoktu ve konuşmaya normal bir şekilde devam edecekti.

" hyung gerçekten mi? "

" gerçekten bebeğim. "

" gelir mi? "

" geleceğinden eminim. "

" ne istiyorsan yapacağım. "

" kucağıma gel, uyuyalım.
uyku saatin geçti. "
yatakta yan yana uzanırlarken
Jimin doğruldu.
Jungkook yanındayken ve onunla vakit geçirebilecekken uyumak istemiyordu.

" ama uykum yok. "

" film izlemek ister misin? "

" whisper dizisini izleyelim. "

" ne? "

" şey.. "

" izlediğini bilmiyordum ufaklık. "

" dün 6 bölüm birden izlemiş olabilirim. "
Jungkook kendini tutmayıp kahkaha atarken Jimin dudaklarını ısırıyordu.
dizi yerine günlük sayesinde tanışmaları çok garip değil miydi?
Jimin bu olaya hâlâ şaşırıyordu.

" olur bebeğim, izleyelim. "
oturma şekillerini düzelttiler ve Jimin laptopundan dizinin 7. bölümünü açtı.

aradan 2 saat geçti.
1 saatlik bölümü yeni bitirmişlerdi.
sürekli durdurup birbirleri ile uğraşıyor, gülüyor, eğleniyorlardı.
ikisi de çok mutluydu, özellikle ise Jimin.
yalnız değildi.
yanında babası yoktu fakat Jungkook vardı. artık kendini kötü hissetmiyor, hastalığı ile ilgili kötü düşünmüyordu.

saat 4 olmuştu.
Jungkook yorgunluktan kolunu dahi kaldıramayacak durumda iken Jimin için hâlâ ayaktaydı.
kendini yalnız hissetmemesi için.
psikolojik olarak iyi olmalıydı, yoksa hastalığı daha kötüye gidebilirdi.
onun için çabalıyordu fakat babasının kendi kadar çabaladığını sanmıyordu.

Jimin'in en çok ona ihtiyacı varken babası kaçıyordu.
iş bahanesiyle sürekli yanından gidiyordu.
biraz haklıydı belki de,
oğlu hastaydı ve bunu görmeye dayanamıyordu fakat ne olursa olsun yanında kalmalıydı.

" artık uyumalısın ufaklık, saat 4 oldu. "

" pekâlâ. "
Jimin, itiraz etmeden laptopu kapatıp masaya koydu ve yatağa uzandı.
Jungkook ise hemen yanına.
ışığı kapatıp, küçüğünün beline sarıldı.
onun bebeksi kokusu sanki huzur veriyordu.

Jimin gülümsemesini durduramıyordu,
fakat bir yandan da bu mutluluğu bozulacak diye sürekli korkuya kapılıyordu.
istemiyordu.
babasını aratmayacak biriyle birlikte olmak hoşuna gidiyordu.

" ne düşünüyorsun bakalım? "

" um, hiç. "

" hm? "

" yanımda olduğun için teşekkür ederim. "

" her zaman yanında olacağım. "

" ben karşılığında ne yapabilirim,
hiçbir fikrim yok.
sadece teşekkür etmekle kalıyorum,
üzgünüm. "

" öpücük verebilirsin. "

" karşılığı sadece öpücük mü? "

" evet. "

" o halde seni sonsuza dek öpeceğim. "