“Sevmek sadece iyilerin hakkı değildir bayım. Buzdan kalpleri olanlar da sevebilir”
Iris Eve Pride
15 yaşında olmanın verdiği heyecanla Hogwarts Express'inin önünde duruyordum. Bu okula daha yeni gelmiştim. Lord Voldemort'un geri dönmesi ile gerçekten korunabileceğim bir okula gelmiştim. Anne ve babam ölüm yiyenlerdi fakat bakanlık tarafından ben daha 1 aylıkken öldürülmüşlerdi. Ne acıydı ki Voldemort ölüm yiyenlerinin çocuklarını da ölüm yiyen yapmaktan kaçınmazdı. Büyükannem her zaman destekçim olmuştu ve beni buraya o getirmişti. Fakat ben onun yorulmasını istemediğim için eve gitmesini söylemiştim. Trene adımımı atar atmaz o değişik atmosferi hissetmiştim. Valizim elimde, treni inceleye inceleye yürürken çarptığım beden sertçe yere düşmeme neden olmuştu. Acıyla ufak bir çığlık attım. Başımı gerçekten sert vurmuştum. Geldiğim okulda herkes kibar insanlardı. Burada ki o sarışın oğlan -evet sadece saçlarını görmüştüm- gerçekten kaba biriydi. Ayağa kalkınca benden yaklaşık 6 santim uzun olduğunu fark ettim. Bana alayla bakıyordu. Bende ona dik dik bakmaya başladım.
“Nezaket kurallarını sanırım sana öğretmediler”
Hâlâ suratıma alaycı gülümsemesi ile bakıyordu. Valizimi tekrar elime aldım ve onunla zaman öldürmemem gerektiğini anladım. Tam yanından geçecekken konuştu.
“Yoksa sende ezik bir Gryffindor musun?”
Kaşlarımı çattım ve yüzüne baktım.
“Hayır. Ben insanları binalarına göre yargılamayacak kadar zeki bir insanım”
Kolumu sıkıca tuttuğunda beyaz tenimin hemen moraracağına emindim. Acı yüzünden gözümden birkaç damla yaş gelmişti. Sertçe tısladım.
“Kolumu bırak”
Gülümsemeye devam etti.
“Seninle çok eğleneceğiz aptal”
Hızlı adımlarla ilerlemeye başladı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Hogwarts öğrencilerinin hepsi manyak falan mıydı? Arkamı döndüğümde tekrar bir bedene çarpınca sessizce bir küfür mırıldandım.
“Şey ben çok üzgünüm”
Bana kalkmam için elini uzattığında kibar erkeklerinde olduğunu anlamıştım. Kızıl saçları ve çok sayıda çili olan oğlanın elini tutup ayağa kalktım.
“Ben Ron Weasley. Ya sen?”
Weasley ailesini daha önce duymuştum. Büyükannem çok iyi bir aile olduğunu söylemişti bana.
“Iris Pride”
Bana gülümseyerek bakınca bende ona gülümsedim.
“Bizimle oturmak ister misin Iris? Yeni insanları tanımak hoşumuza gider”
Gülümseyerek başımı olur anlamında salladım. Ron önden giderken bende arkasından onu takip ediyordum. Çok geçmeden bir kompartımanın önünde durdu ve kapıyı sakince açtı. Peşinden içeri geçtim ve kasları çatık bir şey tartışan yaşıtlarıma el salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Buzdan Kalpler
Фанфик"Söylemiştim sana. Kalpleri buzdan olan insanlar sevgi nedir bilmezler. Onların tek bildiği şey emirleri yerine getirmektir" Bana, kazanmanın aslında kaybetmek olduğunu öğretmişlerdi. Ben artık biliyordum ki barış bayrağının beyaz renk olmasının bir...
